Le Nord
Ik beken, ik ben fan van het Noorden. Niet alleen van het Noorden als in Scandinavië, maar ook van Le Nord, het noorden van onze zuiderburen. Frans-Vlaanderen, Thiérache, l’Aisne,… Met veel plezier deel ik enkele van mijn favoriete plekjes. Dichtbij, vaak net iets anders dan anders en sommigen nog niet overrompeld door des touristes.
Clairmarais.
Klaarmares in het Nederlands. Ik noem het wel eens een ruraal Venetië. Het is een dorpje waar de straten vervangen zijn door grachten en stroompjes. Je kan er een elektrisch aangedreven bootje huren en op verkenning gaan. Door het groen, de rust en de stilte, en door het trage tempo van het bootje, ga je vanzelf in vakantie-modus.
Gravelines
Gravelingen in het Nederlands. Een oud, ommuurd stadje, aan de kust. Historische straatjes en pleintjes, kunst aan de omwalling, heerlijk om even rond te struinen en te ontdekken. Perfect te combineren met een halve dag spelen op een strand waar het heerlijk rustig is. Je kan er ook weer een beetje huren en de hele omwalling vanop het water bekijken. Kleine tip… als je te dicht tegen de muren vaart, kan je wel eens vastvaren…
Audreselles en Wissant
Twee kleine dorpjes aan de kust. Niet zo heel veel bijzonders te zien buiten prachtige natuur, maar voor wie zot is van voedsel uit de zee recht op het bord… twee tips.
La Marie Galante: een visrestaurant, bekend om ondermeer zijn plateau de fruits de mer. Ondergetekende at er de beste oesters ooit. Niet zozeer een kindvriendelijk restaurant, maar vaders en moeders mogen er ook al eens op uit zonder de kinderen, denk ik dan.
Le Charlemagne: denk aan een dorpscafé met locals aan de tafels en de toog (als dat nog mag tenminste) en vanachter, op een verhoogje, een paar tafels. Tafels waar je kan aanschuiven voor bijvoorbeeld een grote, verse krab met handgesneden frietjes en une salade mixte. Voor prijzen die ook nog eens zonder zorgen een crème brulée als dessert toelaten.
De Thiérache en de Aisne.
Minder bekend, zowel bij ons als in Frankrijk zelf. Denk aan kilometers lange graanvelden, valleien waar je amper tekenen van beschaving ziet, leeglopende stadjes, dorpen waar je je in de jaren ‘50 waant en kilometers aan goed bewegwijzerde wandelpaden. Die brengen je onder andere langs de versterkte kerkjes. Oude kerken die ook dienst moesten als burcht om de plaatselijke bevolking te beschermen in tijden van nood. Andere aanrader is de streek rond Guise. Niet alleen vind je daar de onterecht weinig bekende familistère de Guise, maar ook opnieuw eindeloos veel mogelijkheden om te wandelen en te fietsen. Klein nadeel is dat er niet zo heel veel mogelijkheden zijn om te verblijven, maar er bestaan altijd oplossingen natuurlijk.
Ik kan nog even doorgaan hoor. Le Platier d’Oye, Eperlecques, de kleine dorpjes rond Saint-Omer, … Maar ik laat het hier (voorlopig?) bij. Dan kan u alvast uw valies beginnen pakken!
Zin om van thuis uit al eens kennis te maken met de streek? Kijk zeker eens naar de film Les Chtis, al dan niet met een glaasje Picon in de hand. A la vôtre!
Meer inspiratie:
Wim Schotsmans (+40 jaar) is een gescheiden vader van vier. Twee jongens, twee meisjes. Allen tussen de leeftijd van 10 en 16. Buiten vaderen en het overleven van de dagdagelijkse plannen, ruilde hij het klaslokaal in voor zijn eigen project Buitendenker. Om dat alles af te ronden, is er ook nog de Duitse Herder Friedel. Zijn schrijfsels gaan vooral over ‘het leven zoals het is’, al dringt wat gemijmer zich soms ook wel op.
