Brief aan mijn kinderen.

Vaderklapper Dimi schreef naar aanleiding van vaderdag 2020 voor Bossy een brief aan zijn kinderen. een brief zo mooi dat we jullie ook willen laten meegenieten.

Lieve A en R,

Ons huis ademt rust, nu jullie in bed liggen. Het heeft de wervelstorm van gejoel, gespeel en gehuil weer mooi doorstaan. Deze brief is een moment waarbij ik even stilsta bij wie ik ben en wie jullie zijn. Deze is in ruil voor al die tekeningen die ik ontvang van jullie. Een manier om het evenwicht te vinden tussen aandacht, werk, begeleiding, vriendschap, liefde en stilstaan. 

Jullie zijn uniek. Elk met eigen karakters die zich elke dag meer en meer vormen. Dat maakt opvoeden interessant en uitdagend. Terwijl de ene schermt met woorden en uitbundigheid, is de andere buitengewoon goed in dromen en afwezigheid. Eén van jullie danst door het leven, terwijl de andere zich erdoor zingt en verbeeldt. Het is fijn dat jullie een eigen sprankelend pad bewandelen. Maar het is moeilijk te zien waar jullie daadwerkelijk heengaan. Dat hoeven we vandaag ook nog niet te zien, ook voor mij was de weg tot hiertoe een zoektocht en dat zal het voor een stuk blijven. Ik kijk ernaar uit om samen het pad te bewandelen.

Voor jullie geboorte was ik onbezonnen, impulsief en een tikkeltje opportunistisch. Ik heb het geluk gehad dat ik mijn lief (jullie mama) vroeg heb gevonden. Zij kon me betoveren met liefde, verlangen, rust en stabiliteit. Het werd de vrouw van mijn leven waarmee ik in staat ben onze gezamenlijke dromen te realiseren. Maar ook de vrijheid krijg om mezelf te ontplooien en de wereld van anderen te verrijken. Met Maneuver werk ik samen met partners om bedrijven te inspireren om beter te doen.  Met Vaderklap probeer ik samen met andere vaders de wereld van vaders positief te prikkelen. Al die werelden vormen samen mijn wereld waarbij jullie de kern zijn. Jullie zijn ons het meest dierbaar. 

Jullie lijken ook op elkaar. Jullie zijn angstig voor pietluttigheid en onbevreesd voor grote gevaren. We zien dezelfde samenleving, maar door andere ogen. Ik zie jullie kijken met een heldere geïnteresseerde blik die ik ken. Een blik die wellicht ook mij toebehoorde op jullie leeftijd. Jullie zijn wereldburgers binnen jullie eigen comfortabele omgeving die wij samen vormgeven en levendig houden. Een warm nest waar wij de balans zoeken tussen onvoorwaardelijke liefde en opvoeden. Tussen poppen, prinsessen en Lego timmeren jullie aan de wereld die jullie toebehoort. Jullie dragen nog een ongeschonden glimlach die ik tijdens het ouder worden zachtjesaan aan het verliezen ben.

Jullie vinden zelf dat jullie al groot zijn en ik denk er het mijne van. Ik heb het geluk om jullie te zien opgroeien en samen onze levens te laten rijmen. Ik ben benieuwd wat de toekomst voor ons in petto heeft. Ik wens jullie allebei de wereld toe. Dat je mag zijn wie je bent, om te worden wie je bent, maar nu nog niet kan zijn. Het precieze ritme mag je zelf kiezen. Ik zal proberen mee surfen op je golven en over de schouder meekijken naar je leven en het benieuwt me waar jullie naartoe gaan. Hoe onze wegen blijven kruisen en we zo onze momenten en geschiedenis verrijken.

Ik wens dat jullie het leven zien als rijk en waardevol. Besef dat het vaak kleine dingen zijn die tot grootse dingen leiden. Na het verlies van jullie grootvader – mijn papa – weet ik wat de waarde van het leven is. Het is vreemd dat je pas leert koesteren wat je hebt, op het moment dat alles je al aan het ontglippen is. Ik zal jullie altijd motiveren en inspireren om het leven vast te nemen. Kijk het recht in de ogen en strooi met geluk en magie. Wees jezelf, bepaal je grenzen, vertel verhalen en doe eens zot. Jaag je dromen na, inspireer anderen, denk na en wees realistisch. Ik zal – samen met mama en iedereen die jullie liefheeft – genieten van onze gemeenschappelijke reis.

Tot onderweg.

x