Jongen of meisje?
Ik heb 4 kinderen. Op papier zijn dat twee zonen en twee dochters. Vier fantastische wezens, zoals iedereen zijn eigen kind(eren) waarschijnlijk wel geweldig vindt. Op papier twee jongens, twee meisjes. Maar een van de jongens was altijd al meer vrouwelijk, meer een meisje, heeft meer vriendinnen dan vrienden, kleedt zich al van kindsbeen frivoler en met meer kleuren. Voor verjaardagen geen voetbal of ninjapak, wel Barbie’s en prinsessenkleedjes.
Nooit maakte ik er een punt van, net als de anderen mocht en mag ook deze nakomeling zich ontwikkelen tot een eigen persoon, naar eigen wensen en voorkeuren. Het is heel oprecht wanneer ik zeg dat het me echt niet uitmaakt, ik kan het evenwicht (2-2) dat zo misschien verstoord zal worden (1-3) echt wel aan. Makkelijk en vanzelfsprekend is het niet, ook niet voor hem. Of haar. Kijk, daar heb je het al, wat kies je nu? Nee, het enige dat telt, is dat de kinderen gelukkig worden, hoe ze dat geluk zelf ook wensen in te vullen.
Maar dan lees ik dit artikel…
Een kind dat op straat geslagen wordt en in het ziekenhuis belandt omdat het niet duidelijk is of het een jongen of een meisje is…
En daar maak ik me wel zorgen om. Conservatief denken, angst voor wat anders is, frustratie om wat afwijkt van wat de norm is of zou moeten zijn… Daar ben ik wel bang voor. Een veilige thuis, de haven waar je kan schuilen als het stormt, die is er. Op vele plaatsen zelfs in ons geval. Maar de wereld daarbuiten, die heb ik niet in de hand. En dat maakt me soms zo al bang, laat staan voor iemand die anders is dan de rest.
Gelukkig zie ik heel veel voorbeelden van waar het goed loopt, waar B zeer welkom is en alle ruimte krijgt om te zijn wie hij of zij is. En wil zijn. Ik denk aan school, scouts, vrienden, andere ouders, familie, … Maar zo nu en dan word ik toch wat bang…
Raar toch, dat het voor velen nog zoveel uitmaakt of je een jongen of een meisje bent. Als we nu eens met z’n allen veel meer zouden kijken naar de binnenkant van de mens in plaats van ons beeld en onze verwachtingen te laten samenvallen met het hebben van een penis of vagina…
Wim Schotsmans (+40 jaar) is een gescheiden vader van vier. Twee jongens, twee meisjes. Allen tussen de leeftijd van 10 en 16. Buiten vaderen en het overleven van de dagdagelijkse plannen, ruilde hij het klaslokaal in voor zijn eigen project Buitendenker. Om dat alles af te ronden, is er ook nog de Duitse Herder Friedel. Zijn schrijfsels gaan vooral over ‘het leven zoals het is’, al dringt wat gemijmer zich soms ook wel op.
