Het Watou Kunstenfestival met de kroost
De dag na de Vlaamschen Feestdag trok ik met de kinderen naar Watou.
Een klein dorpje in de verre uithoek die we ook wel eens de Westhoek noemen. Sommigen onder jullie kennen het misschien van de heerlijke tripels die er gebrouwen worden, het Hommelbier of ander lekkers. Maar deze keer kwam ik er niet om het lichaam te verwennen, wel voor de geest.
Al vele jaren wordt er tijdens de zomermaanden Het Kunstenfestival georganiseerd. Drie jaar geleden kwam ik er voor het eerst, ook toen met de kinderen. Ik wist niet goed wat te verwachten, maar al snel werd het duidelijk dat we op een prachtig evenement terecht gekomen waren. En ook dit jaar bevestigden ze weer.
Om elf uur gaat het onthaal open, de kinderen staan klaar. Ook zij kijken er weer naar uit. Onder de 12 jaar is het gratis, dus enkel een ticket voor vader en N. De anderen krijgen weer een boekje met opdrachten, een kaart met de verschillende locaties in het dorp, nog wat aanwijzingen en we kunnen op pad.
We trekken samen van huis tot huis, naar de hoeve, de schuur, de brouwerij (wat een rare geur hier papa!), het park, zelfs in de kerk worden we verwacht. We zien beelden, installaties, foto’s, video’s, er klinkt muziek, er hangen prachtige teksten. Soms kijkt een van hen heel verbaasd (moeten we dit mooi vinden, papa?), andere werken raken hen echt. Dan worden ze stil, blijven even staan, je ziet de ontroering. Sommige kamers zijn zo mooi versierd dat ze enthousiast foto’s nemen en nu ook thuis zulke kamer willen… ( mocht u gaan, je kan deze kamer terugvinden in het huisje naast de parochiezaal, u zal snel merken wat ik bedoel!)
Ook de typische vraag ‘is dit nu kunst papa?’ komt uiteraard aan bod. Ik weet dat ook niet, waarschijnlijk wel. Wat maakt het tot kunst? Ik snap het niet allemaal hoor papa… Die vragen vind ik zo mooi. Ik geef hen dan ook graag mee dat je kunst niet hoeft te begrijpen. Wat jou raakt, is voor een ander misschien een doodgewoon iets. En omgekeerd. We waren er met vijf, ik ben er zeker van dat ieder van ons het anders beleefde.
Wat ons betreft, wij komen terug in 2019. En u, u raad ik aan het zeker ook eens te bezoeken. Ook als de kinderen klein zijn. Neem hen mee, toon het hen, laat hen rennen tussendoor en beloon uzelf nadien met een van de vele lekkernijen van de streek. Spreek wel vooraf even af wie naar huis rijdt…
- Het Kunstenfestival loopt tot 2 september
- Meer over het Kunstenfestival in Watou op http://www.kunstenfestivalwatou.be/
Wim Schotsmans (+40 jaar) is een gescheiden vader van vier. Twee jongens, twee meisjes. Allen tussen de leeftijd van 10 en 16. Buiten vaderen en het overleven van de dagdagelijkse plannen, ruilde hij het klaslokaal in voor zijn eigen project Buitendenker. Om dat alles af te ronden, is er ook nog de Duitse Herder Friedel. Zijn schrijfsels gaan vooral over ‘het leven zoals het is’, al dringt wat gemijmer zich soms ook wel op.