De eerste bustehouder
De week loopt zo stilaan weer op haar einde, tijd om heel even een blikje terug in de tijd te werpen. Het was een fijne week, een week met bijzondere ontmoetingen, veel overpeinzingen in boeiende gesprekken, confronterende activiteiten ook. Over een van die activiteiten wil ik het hier even hebben.
Kinderen worden groot, maar dat wist u ook al. Jongens moeten zich scheren, meisjes krijgen nood aan een bh. Aangezien u hier al een stukje kon lezen over het scheren, ziet u waarschijnlijk het onderwerp van dit schrijven al naderbij komen.
“Papa, ik heb bh’s nodig.”
Aldus begon een paar dagen geleden het gesprek met L. De eerste topjes uit de Nederlandse keten H voldeden blijkbaar niet meer. Tijd voor wat men noemt: een echte bh. Ok, klonk mijn stamelende antwoord. Ik geef toe, ik was even verrast. Eventjes dacht ik, “oei, wat nu?“
Al snel beschouwde ik het eigenlijk als een compliment. Ik hechtte er veel belang aan mij zoon zich te leren scheren, waarom zou ik dan een gelijkaardig moment met mijn dochter niet nemen? Ik regelde met de mama dat ik L even mocht lenen tijdens een mama-week, polste links en rechts naar een geschikte winkel ( keuze! Ongelooflijk!) en meldde haar het plan. Ik pik je dinsdag op en we rijden naar winkel X. Neen papa, daar wil ik niet. We gaan naar winkel MF in L. Veel beter. Lap, eerste poging om voorbereid over te komen, gefaald.
Juffrouw L wist erg goed wat ze wou…
Dinsdag. 16u. Wij de auto in, op weg naar het mooie stadje L, hier niet ver van. Daar ligt winkel MF, een paradijs voor vrouwen van alle leeftijden. U begrijpt, mijn habitat is het helemaal. Bij aankomst kreeg ik nog even het vriendelijke verzoek ‘papa, niet gênant doen he’. U begrijpt, zulks kan ik niet beloven.
Dapper en kordaat stapte ik naar de inkom en betrad, zo bleek later, als enige man het pand. Nergens bh’s of dergelijke te zien. Heel het gelijkvloers afgezocht, iemand aanspreken om uitleg te vragen mocht ik niet. Niet gênant doen, weet u nog. Plots ontdekten we een trap naar boven. En die, beste lezer, leidde ons naar het walhalla van de lingeriewereld. Rekken vol. In alle kleuren maten vormen stoffen… Een nieuwe wereld ging voor me open. Dacht ik een tof setje te vinden, bleek het een bikini te zijn. Soms ben ik blijkbaar ook ongewild gênant.
“Dacht ik een tof setje te vinden, bleek het een bikini te zijn. Soms ben ik blijkbaar ook ongewild gênant. ”
Een hulpvaardige jongedame kwam al snel to the rescue. Ik vermoed dat we er allebei een beetje ‘verloren’ uitzagen. Vriendelijk, snel en efficiënt werden we geholpen. Ook op 13 jaar weet een meisje heel goed wat ze wil. En wat ze niet wil. Super toch! “Nee dat niet, ik wil eerder zoiets. Nee niet die stof…”, ik stond erbij, keek ernaar en dacht: “dju, ze wordt echt groot”…
Aan da kassa kreeg ik de laatste verrassing.
“U wast deze bh’s best in een waszakje, meneer. Op 30 graden.”
- “Een wat?“
“En wassen we ondergoed niet warmer?”
- “Nee meneer, dat is slecht voor de stof.”
“En een waszakje, dat kent u?”
Nu wel.
Copyright: Photo by Pablo Heimplatz on Unsplash
Wim Schotsmans (+40 jaar) is een gescheiden vader van vier. Twee jongens, twee meisjes. Allen tussen de leeftijd van 10 en 16. Buiten vaderen en het overleven van de dagdagelijkse plannen, ruilde hij het klaslokaal in voor zijn eigen project Buitendenker. Om dat alles af te ronden, is er ook nog de Duitse Herder Friedel. Zijn schrijfsels gaan vooral over ‘het leven zoals het is’, al dringt wat gemijmer zich soms ook wel op.
