Scheerbeurt
Een mijlpaal in het leven…
N, intussen 14 jaar. Meestal blijde deelnemer aan het leven van een derde middelbaar, fervent ogendraaier en het centrum van zijn wereld. Zij die een gelijkaardig wezen in huis hebben, weten vast wel wat ik bedoel. Gelukkig zit er nog steeds die fond van zachtheid, gevoeligheid en empathie. Maar dat is als 14 jarige jongeling niet echt waar je het meest mee scoort. Scheren daarentegen, dat is dan weer wel zoiets.
Omdat N al een hele tijd vragende partij was om zich te mogen scheren, besloot de goedheilig man in december een scheerset te brengen. Vreugde alom. Klein technisch probleem wel. Wat scheer je als alleen de 14-jarige een snor ziet onder zijn neus? Vooral dan als je je hoofd onder een bepaalde hoek naar het licht tilt…
Geduld dus. Al heeft hij wel de pech het geduld-gen van zijn vader te hebben gekregen. Een gen zo klein dat de andere genen het spottend lilliputter noemen… wekelijks kwam dus de vraag: nu wel he papa, nu ziet gij t toch ook he? Iedereen zegt het, ik moet me scheren, het is geen zicht. Ze zeggen zelfs dat ik een pornosnor heb. Ik laat dat laatste aan uw eigen verbeelding of kennis ter zake.
Tot voor kort, stilaan kreeg de schaduw onder de neus een meer driedimensionaal karakter. Ik voelde zelfs enige harigheid. Hoog tijd dus voor een gedroomd zoon-vadermoment. Zaterdagochtend, de anderen uit de badkamer gejaagd. Zijn muziek aan ( er is nog werk aan zijn muzieksmaak… maar dat is voor een ander schrijfsel), scheerset uitpakken, de eerste instructies volgen al snel. Warm water is altijd beter, scheerschuim eerst op de handen spuiten, beetje uitwrijven en dan pas aanbrengen op de te scheren zones,… zo deed ik het in mijn pré-baard fase en zo leer ik het hem.
Met ogen blinkend van trots, licht trillende hand en een smile tot achter zijn oren, begon hij eraan. Voorzichtig, zachtjes, met elke beweging een beetje dapperder tot de hele snor verdwenen was… het doet iets met een mens, zowel de zoon als de vader. Jarenlang lijkt dit een heel veraf moment en nu plots staan we samen in de badkamer de eerste scheerbeurt te beleven….
Belangrijke fase bij het scheren: alles even afspoelen en wegleggen, misschien wel het moeilijkste voor N.
Daarna klonken de woorden “allee, morgen terug he papa!”
Geduld…
Copyright: Photo by ANDI WHISKEY on Unsplash
Wim Schotsmans (+40 jaar) is een gescheiden vader van vier. Twee jongens, twee meisjes. Allen tussen de leeftijd van 10 en 16. Buiten vaderen en het overleven van de dagdagelijkse plannen, ruilde hij het klaslokaal in voor zijn eigen project Buitendenker. Om dat alles af te ronden, is er ook nog de Duitse Herder Friedel. Zijn schrijfsels gaan vooral over ‘het leven zoals het is’, al dringt wat gemijmer zich soms ook wel op.
