De ene koers is de andere niet.

De ene koers is de andere niet.

Twee zondagen. Twee zondagen per jaar staan ten huize vadervanvier in het teken van sport. Wielersport.

De Ronde van Vlaanderen en, de kenners onder u weten het nu al wel, Parijs-Roubaix. De tv gaat aan bij het begin van de uitzending en uit wanneer de laatste interviews geweest zijn. De ene week is met de kinderen, de andere zonder. Dit jaar was het een speciale editie.

 De Ronde van Vlaanderen viel dit jaar op de kinderloze zondag. Maar had ik even geluk. Ondergetekende was zo gelukkig een uitnodiging te mogen ontvangen voor een culinaire beleving van de Ronde. Vaderklap founding father P is niet alleen een geëngageerd vader, maar ook nog eens een geweldige kok. En ik, ik ben een geweldige eter. Mijn grootmoeder zei het jaren geleden al: “Il bouffe tout le temps, celui là.“

Een culinaire ervaring om u tegen te zeggen, dat werd het. Zelfgemaakte knabbelnootjes, home made bitterballen, ribbekes, taco’s met vis, bagels,… een feest van begin tot einde. Alles overgoten met een keure aan heerlijke bieren. Ik was met de auto, dus bleef het steeds bij een proevertje. Van het bier. Niet van het eten. Dat begrijpt u wel.

Eens de nobele Italiaan zegevierend de finish overschreed, verhuisden we naar buiten. Toch nog even genieten van het mooie weer. En een home made Dame Blanche. Met koffie. In de zon. In een prachtige tuin vol bomen in bloei… Daar besefte ik opnieuw: vriendschap is een mooi iets. Ik ben graag alleen, maar iemand tegenkomen waar ge gewoon uzelf kunt zijn, top! Dan is zelfs het eten een bijkomstigheid. Een fijne bijkomstigheid, dat wel.

 Parijs-Roubaix. Een nieuwe zondag. Opnieuw goed weer. Maar nu met kinderen in huis. Ze mochten dus al vanaf het middaguur meegenieten van de live-verslaggeving. Doch daar verscheen in mijn hoofd een klein paniekje. Scouts. Deze namiddag. Tot 17u. U weet wel, het moment dat het écht spannend wordt in de koers. Al goed dat ze al een tijdje vragen om eens alleen naar de scouts te mogen fietsen. Een ideale gelegenheid, zo dacht ik. Omwille van het mooie weer, niet omwille van de koers. Uiteraard.

 Ik genoot van een prachtige koers, de kinderen genoten van een prachtige namiddag in de scouts: carwash, karton ophalen, leren koken op vuur,… allemaal ter voorbereiding van het kamp.

Zo nu en dan valt het allemaal mooi samen. Dat deze dag overgoten werd met een prachtige overwinning van PG op de wielerbaan van Roubaix, werkte het echt wel helemaal af!

Wim Schotsmans (+40 jaar) is een gescheiden vader van vier. Twee jongens, twee meisjes. Allen tussen de leeftijd van 10 en 16. Buiten vaderen en het overleven van de dagdagelijkse plannen, ruilde hij het klaslokaal in voor zijn eigen project Buitendenker. Om dat alles af te ronden, is er ook nog de Duitse Herder Friedel. Zijn schrijfsels gaan vooral over ‘het leven zoals het is’, al dringt wat gemijmer zich soms ook wel op.