De renovatie van de kathedraal: zware verbouwingswerken

We schrijven eind februari. De renovatie is vier maand ver. Mijn vrouw loopt ondertussen sneller dan haar schaduw. Ik blijf om de x aantal weken een personal trainer bezoeken om wat kracht- en uithouding te verbeteren. #hipsterenal Het eetpatroon onderhouden lukt goed. De knieproblemen zijn er nog. De wekelijkse kinesessies ook.

Ik loop ondertussen terug met mijn oude schoenen. Dat is precies toch iets beter. Begin maart is er doorbraak bij de kine. Ze prikken me met naalden. Dry needling of zoiets. Ik hou het goed vol, voor een man, aldus de kinemadam. Ha, zot. Mijn vrouw heeft twee bevallingen doorstaan, zeg ik. Ik kan toch moeilijk komen klagen voor wat naalden.

De naalden werken wel. 2 kilometer pijnloos lopen wordt 3, wordt 4 tot ik half maart 12km kan lopen, én samen met mijn vrouw én zonder pijn én in een snelste tijd ooit. Voor mij toch. Dat zijn veel primeurs in één keer. Topwerk van Veemarkt 6 ook. Leve de naaldjes.

Had je me vier maanden geleden gezegd dat mijn vrouw en ik én gingen lopen én gingen samen lopen én een behoorlijke tijd zouden neerzetten, we hadden alle twee eens goed gelachen.

Ondertussen hebben we al 8 minuten van die tijd kunnen pitsen.

“Hoe doet ge dat met de kinderen?”, hoor ik u al denken. Het voordeel van cohousing natuurlijk. En eerlijk is eerlijk, voorlopig hebben we nog niet zoveel echt samen gelopen.

Wel voelen we alletwee dat mijn renovatieplan geen slecht idee was. Ondanks de drukke werktijden zit de focus goed. Op de 700m naar mijn werk ligt een berg. In de heenrit daal ik af, in de terugrit klim ik. Het klimmen gaat zienderogen vooruit.

Over het sportief doel wil ik me nog niet uitspreken. Dat zien we wel. Ondertussen bewegen we lustig en eten we met mate voort.

Het renovatiedoel is bijgesteld naar 12kg. Ambitieus, maar ik zit al over de helft. Waarom? Omdat dit het gewicht is van de zoon en mijn ego graag een foto wil van mezelf met mijn zoon om aan te tonen dat dit het gewicht is dat ik kwijt ben.

Kleine tip nog wel als afsluit. Ik zei luidop in de auto dat ik een foto wil met M2 en dat ik M2 in kilo’s kwijt wil. De 4-jarige dochter stond perplex.

“Papa, waarom wil je M2 kwijt? Ga je die wegdoen? En ga je mij ook wegdoen?”

Opletten dus met dat taalgebruik.