In het hoofd van een vader-in-wording, deel 1: meisje of jongen?

Vader-in-wording Jelle kijkt uit naar D-Day met een mix van enthousiasme, bezorgdheid en een gezonde portie zenuwen. In deze reeks telt hij af naar wat komen zal.

---

De meisjes vs de jongens

“Voor onze moeders zou het toch veel leuker zijn, een kleindochter? Een schattig meisje met blonde krulletjes waar ze leuke knutselwerkjes of taarten mee kunnen maken. Iemand waar ze mee kunnen gaan shoppen als ze wat ouder is en die je mama misschien ook terwijl wat kledingadvies kan geven.”, lacht mijn vriendin.

Sinds die bewuste zondagochtend waarop mijn vriendin vroeger opgestaan was om verse boterkoeken te halen en waar ik een vijftal minuten later niet mijn gevraagde ronde rozijnenkoeken maar een positieve zwangerschapstest op de keukentafel gevonden had, is de hele geslachtsdiscussie een vast gespreksonderwerp geworden.

Haar argumenten kloppen wel, zelf dat van dat kledingadvies. Mijn moeder had zo graag een dochter gehad, maar besloot na drie zonen dat ze zich maar moest neerleggen bij het vooruitzicht om elk weekend voetbalbroekjes te wassen en stokken en/of plastieken zwaarden in plaats van poppen of tutu’s in de speelkamer te vinden. Haar zus, daarentegen, had drie vrouwelijke exemplaren gekregen van ongeveer dezelfde leeftijd. Zo zie je maar. Het tij kan verkeren.

-          Ikzelf: “Ja, maar voor mijn broers en mijn vader zou een jongetje toch echt wel veel leuker zijn. Pa zou hem weer veel jonger voelen. Nog eens op een balletje trappen met de kleinzoon, kampen bouwen, samen naar de voetbal gaan en op latere leeftijd samen een pint drinken. En ik wil kunnen ravotten met mijn zoon in de tuin en samen Duitse soldaten afknallen in de nieuwste versie van Call of Duty.”  

-          De vriendin: “Jongens zijn een stuk wilder dan meisjes, maken veel meer lawaai, hebben vaak minder interesse in school, gaan sneller bezwijken onder de groepsdruk, drinken wel al eens een paar biertjes teveel,… Ik heb de verhalen van je mama allemaal wel al gehoord hoor. En voor een meisje is de papa meestal altijd de favoriete ouder, hoor. Ik hoor het overal, de dochter die meer vasthangt aan de papa. Dat is toch ook leuk?” 

-          Ikzelf: “En een 16 jarige dochter die voortdurend op de gsm, die papa vanuit zijn statuut als favoriet, perse moest kopen voor haar omdat ze anders ‘sociaal uitgesloten zou zijn’, zit te tokkelen tijdens het eten. Is dat dan beter?  Beste vriendinnen die plots aartsrivalen worden om twee dagen later weer ‘love ya en NWLY’ te texten naar mekaar. Ze zijn misschien wat rustiger maar al die drama! En trouwens, meisjes zijn toch vaak meer bezig met hun kledij en jongens dan met goede punten te behalen. Guess what,  your mother talks to!

Om dan nog te zwijgen van de eerste feestjes. Elke nacht wakker liggen als je dochter uit gaat. Hopen dat er niets gebeurt, want tegenwoordig…  Vrezen dat ze geen relatie begint met een verkeerd vriendje of zwanger geraakt.”

 “Ja, stel je dat laatste maar eens voor… Ik mag er niet aan denken”, lacht ze. 

Ze legt haar linkerhand op de mijne terwijl ik met mijn auto de parking van het ziekenhuis inrijd, kijkt mij spottend aan en wrijft met haar andere hand over haar bolle buik.  

In stilte parkeer ik tussen de daarvoor voorziene witte lijnen en besluit wijselijk dat het weinig nut heeft de discussie nog nieuw leven in te blazen. “Want in tegenstelling tot jongens zijn meisjes koppig en willen altijd het laatste woord hebben”, lach ik binnensmonds. Ze nestelt haar vingers in de mijne wanneer we met de nodige dosis zenuwen richting de afdeling gynaecologie slenteren.

“Je beseft toch dat we eigenlijk helemaal geen keuze kunnen maken en dat het dus niet echt uitmaakt wie wat wil hé.”, fluistert ze.

“Ik weet het. We zullen het straks wel horen. Met al die miserie en horrorverhalen die je tegenwoordig te horen krijgt.“

Het allerbelangrijkste is dat het kindje gezond is…

…

…

...

...

En dat het een jongen is…