GDPR in mijn gezin

“Ho papa, ik wel recht op mijn privacy he!” 

Hoe groter ze worden, hoe vaker het hier door het huis galmt... Zomaar snel even in de kamer binnenstappen, jongere broer of zus die zomaar even iets gaat lenen uit de spullen van de pubers, tandenpoetsen terwijl zij in de douche staan (achter een niet transparant gordijn), vragen van wie toch al die berichten zijn, ….  

Het zijn allemaal voorbeelden van gebeurtenissen die vroeger allemaal zomaar konden en nu plots voor hevige reacties kunnen zorgen. Hoewel, hevig... een zucht in combinatie met een overtuigende oogrol kan vaak veel meer zeggen dan een heel boos roepende puber. Soms rollen die ogen zo ver rond dat ik vrees dat ik hun pupillen nooit meer zal zien, doch dit slechts terzijde.  

Wanneer is dat gebeurd? Zeg het mij maar, want voor mij lijkt het nog gisteren dat ik diegene was die smeekte om privacy. Op het toilet, in de douche, in mijn slaapkamer. Ik was en ben nog steeds, nogal fan van het principe dat bezongen wordt in de klassieker van Kinderen Voor Kinderen: Ik trek me terug op het toilet. Maar het lijkt nog maar gisteren dat dan plots ineens de deur openging en er om een koek gevraagd werd.  

Een douche... nog zo een moment dat potentieel veel zen belooft. Tot er plots vier kinderen beslissen dat de badkamer de beste plek om een nerf-oorlog te houden. De slaapkamer zegt u? Heerlijk toch, een groot bed, dikke dons en een overdosis kussens. Tot je ‘s morgens wakker wordt, balancerend op de rand van dat grote bed, je nek in overstretch omdat alle kussens weggenomen werden en, met wat geluk, nog een knie onder die heerlijk dikke dons. De oorzaak hiervan? Een kind dat, midden in de nacht, beslist dat het vaderlijke bed de plek bij uitstek is om als een zeester de nacht door te brengen.  

Privacy, waarom bestond dat toen nog niet?  

Zo stilaan installeerde zich hier een ongeschreven GDPR-wetgeving. U dacht dat Europa complexe regels schrijft? Welkom in het gezin met pubers. Waar Europa u nog de kans geeft om de regels ergens na te lezen (mocht u dat echt willen...), komen de regels hier naar binnen geslopen als mieren die stilaan uw huis overnemen. Eerst zie je ze niet, dan zo nu en dan eentje en voor je t weet lopen ze polonaise-gewijs door je keuken en heb je geen idee waar ze vandaan komen.  

Begrijp me niet verkeerd. Ik vind respect voor hun privacy belangrijk. Heel erg belangrijk. Maar waar kleine kinderen nood hebben aan duidelijkheid en structuur, ervaar ik steeds meer hoe zeer ik in heel deze puberwereld ook nood heb hieraan.  

Vaderklapper Wim schreef deze tekst voor het tijdschrijft Botsing van de Gezinsbond, het tijdschrift voor ouders van tieners.