HORROR OP DE E40: reisverslag

HORROR OP DE E40: reisverslag

Een gordeldier zei ooit.
Geluk mag je niet te
stevig vastbinden.

Kent u de parabel van
Willy Walvis en Danny Dolfijn?
Een gruwelijk verhaal.

Zie ze zitten,
samen op de slachtbank.
Mama krultang en Papa platvis.

"Kip halen ?" krijst de jongste springhaan.
Hij zal het 500 kilometer volhouden.
Bestemming: Vogezen.

Ik denk aan Het Friethuisje van gisteren.
Hoe hij ze vreet met kikker.


Ik zeg kikker is groen,
ketchup is rood.

"Kip halen ?"  vraagt hij.

Ik denk aan het fruit
dat hij
- consequent als vaders-
weigert
na de frieten.

Ik lig al jaren in een fruitmand.

En hoe
hij dan roept :
"Mijn fluit."

Het regent in Brussel.
De wolken zijn een troostdoekje
en
ik denk:
ook de maan is moe.

En kijk, ons huis,

het valt bijna van de tekening.

 

Mijn vrouw een elastiek.
Ik, onwrikbaar als een spade.

"Ben jij bang van de regen, papa?"

Ik zeg
soms
duurt de herfst een week.
Soms kan het eeuwen winteren.

"Wie heeft mijn teentjes gemaakt?"

Wij zijn gemaakt van vrees
en bloed. Zuivel op de graat.

Ik denk
verdriet is soms zo
groot
als een gebroken
koekje. Er hangt
lijm aan moeders
handen.

Hij zegt
het was de schuld van de zetel,
hij had mij geduwd.

 

Ze klikken als

mijn fietsschoenen.

 

De waterwagen brandt weer
van niks en van verlangen
en wij die nooit iets blussen kunnen.

Wisten wij veel
dat er dvd's bestonden.

Ik denk.
Zoals hij zijn boekjes leest.
Ondersteboven.
Zo ben ik van hem.
Onze favoriet: Winnie de Koe.

Mijn ontembaar hoofd staat op zijn kop.
We leven in galop.
Een auto hinnikt in de file.
Ik steiger met een lange ij.

"Wie stout is, moet naar de verhangenis."  roept de oudste springhaan.

Ik denk
we zijn er al.

De auto is
een visbokaal.


Willy Walvis? Eigenlijk een
konijn.
Nog 460 lengtes.

Ik vraag uiteraard of ze niet moe zijn.
"Mag dat van de politie?"


Mijn vrouw en ik.
We maken nooit ruzie.


Bijvoorbeeld :
Als zij wil stoppen en ik wil doorzwemmen.

Het brood zweeft met de auto.
We eten in schoolslag.
We zwemmen
in morsencode.

"Papa, kan je ook
wat stiller boos worden?"

Het is warm
in de Vogezen.

Kijk papa,
iemand heeft buiten het licht
aangestoken.

 

Ik bedoel :
aangesteken.

Het huis van goud,
de zon brandt hout.

De jongste valt in slaap.
De oudste moet plassen.

Hij zegt papa
de pipi moet remmen.

Ik proef de droogte van de krekels.
Mijn broek is nat.

Ik sta op de parking van een huis in de Vogezen.

" Kip halen ? "  vraagt mijn vrouw.

 

 

Kevin (36) schrijft vogels uit eigen nest. Koolmeesjes van dienst: J (4) en S (2,5).

Hij houdt van dansen (in de living), boksen, uit het raam kijken, wielertoerisme en soms ook van zijn vrouw.

Kortom: soms Muhammad Ali, vaak gewoon een kleine jongen.