Online is niet alleen leuk, ofwel? Tips van Digisaurus

Vorige week uitte Vaderklepper Wim zijn bezorgdheid over de mogelijke online activiteiten van (leeftijdsgenoten van) zijn kroost. De experts-vader-mannen van Digisaurus kropen in hun pen en schreven hun (onderbouwde) visie op de feiten.

Dag Wim,

Onze kinderen zijn een pak jonger dan die van jou. Dus misschien zijn we nog iets minder ongerust, en zijn we ook nog naïef dat alles wel goed zal komen. 

Maar tijdens onze Digisaurus-lezingen horen we jouw bezorgdheid ook van heel wat collega-ouders. Hoe zorg je ervoor dat je je kind de vrijheid geeft om zelfstandig een weg te zoeken én tegelijkertijd hem/haar toch te behoeden voor de soms grootse gevaren die er schuilgaan?

Sommige ouders kijken daarom (af en toe) mee wat hun kinderen online doen, anderen blokkeren bepaalde websites of apps en nog anderen hebben om diverse redenen alle controle opgegeven. En hoe gek het ook klinkt, dat kan allemaal werken. Op voorwaarde dat je als ouder blijft spreken met je kind!

“Erover spreken helpt, dus. Maar de manier waarop, is ook belangrijk.”

— Bert

Want alleen controleren en enkel je kind aanspreken als het iets fout doet online, blijkt vooral tot conflicten te leiden. En de ouders die hun kinderen vrij laten in de online wereld (“Geef ze hun gsm, ze zijn dan stil…”) moeten vaak achteraf toegeven dat ze cyberpest-problemen, verslavingsverschijnselen e.d. niet zagen aankomen.

Erover spreken helpt, dus. Maar de manier waarop, is ook belangrijk. Hoe goed het ook bedoeld is, heel wat ouders spreken vooral in termen als “pas op”, “niet te veel” of “zorgt dat je niet….”. Of wat jongeren nog erger lijken te vinden: ouders die die sociale media volledig afkraken. We horen wel eens de uitspraak: “Mijn ouders vinden alles wat ik online doe dikke zever, dus vertel ik er liever niet te veel meer over.” 

En dat is een stilte die je natuurlijk liever vermijdt.

Dus ja, Wim. Nagels met koppen, sla je. We hebben als ouders een plicht om op te volgen wat er online gebeurt, in overleg en gesprek met de kinderen.

Enkele tips:

• Zeg vooral dat je ongerust bent. Zonder in een kramp te schieten en je kind te willen overbeschermen. Een programma als ‘Help mijn borsten staan online’ focust misschien wel heel erg hard op de negatieve gevolgen van de online wereld. Maar die gevaren zijn er natuurlijk wel. Denk niet direct dat jouw kind diezelfde fouten maakt, maar vraag of je kind die situaties herkent.

  Btw, vind je ook niet dat die tieners van vandaag toch wel zeer hard lijken op de tieners van 30 jaar geleden? Net zoals wij toen, zijn het toffe eigenzinnige wezens, op zoek naar hun eigen identiteit en met een bijzonder grote interesse in seks. 

• Maak schermpjes, sociale media én seksualiteit iets positief. Die positieve sfeer creëer je door van jongs af aan een oprechte interesse te tonen in waar je kinderen online mee bezig is. Samen filmpjes kijken, samen gamen, praten over wat je leuk vindt online en praten over de dingen waar je je zorgen over maakt. Ga op zoek naar een evenwicht… zodat schermpjes niet enkel iets zijn waarover thuis ruzie wordt gemaakt. Zo komen ze bij problemen allicht ook bij jou aankloppen. Het lijkt misschien niet altijd zo, maar ouders zijn belangrijke vertrouwenspersonen voor kinderen (zélfs de pubervariant). 

• Heb vertrouwen, coach! Jongeren leven in, op en met het internet. Daar communiceren zij met vrienden, kijken ze naar de filmpjes, foto’s en fratsen van hun helden en vormen ze mee hun identiteit. En wees gerust, ook zij zijn zich over het algemeen bewust van de gevaren. Ze zijn bezorgd over hun eigen afhankelijkheid van de smartphone, weten dat cyberpesten niet cool is en dat je naaktfoto’s niet zomaar doorstuurt. Ze hebben misschien andere normen dan wij - ouwe zakken - maar ze denken er wél over na. Wees dus vooral de coach die hen aanmoedigt als ze het goed doen, … en ze bijstuurt als het even fout dreigt te lopen.

Oh ja, Wim. Opvoeden in digitale tijden… het is - zoals je zelf zegt - een zoektocht. Oók voor ons, de papa’s van Digisaurus! Het is een zoektocht waar jammer genoeg geen eenduidige handleiding voor is. Want elk kind is anders en elk kind heeft andere ondersteuningsnoden. Maar het is een zoektocht die je samen met je kinderen doet.

En geef toe... zijn dat niet de schoonste?

ps: meer weten? Check het onderzoek van EU Kids.

ps: copyright foto:  Austin Distel on Unsplash

---

Wouter en Bert, de vaders van Digisaurus delen hun expertise en ervaringen rond schermgebruik en online media. Ontdek al hun andere bijdrages..