Vuistjes voor Veerle, Lauren en Annelies

Beste Veerle, Lauren en Annelies,

Correctie:

Beste juf Veerle, juf Lauren en juf Annelies,

Deze ochtend vulden we voor de laatste keer de boterhamdozen van onze kinderen. Het werd een mix van blauwe bessen, druiven, nootjes, volkoren brood met speculaaspasta en helaas ook één of ander stuk vieze Mickey-Mouse worst. Los van dat laatste stuk viezigheid - het blijven kinderen - dus ook wat gezonde dingen. Onze kinderen zijn ons kostbaarste bezit en dus kunnen we ze maar beter goed verzorgen, niet?

Ze goed verzorgen, dat proberen we te doen. Elke dag in, elke dag uit. We doen dat echter niet alleen. Dat doen we samen met onze partners, onze (schoon)familie, buren en vrienden. En samen met jullie...

Tien maanden geleden vertrok M voor de eerste keer naar school. Een spannende, intense en emotioneel moment voor moeder, vader en dochter. We zijn tien maanden verder en O, wat is ze veranderd. Ze werd niet alleen grote zus. Ze werd - om het met haar eigen woorden te zeggen - een grote meid.

Het oranje shortje van op bovenstaande foto, daar past ze nog in, al is het wat korter. Het jasje, idem. De schoenen zijn te klein. Dat loopfietsen gaat zo vlot dat we niet meer kunnen volgen. Die krullen zijn langer. En die boekentas zag ook al af.

Ze telt en ver-telt, babbelt en .... euhm ... blijft babbelen, kleurt bijna binnen de lijntjes, tekent nu al echte mannetjes met oortjes en neusjes en een mond en haartjes. Ze werd slimmer, mondiger, groter en beter. Ze vertrok als een halve peuter en is nu een volwaardige kleuter. 

Dit is voor een groot stuk jullie verdienste. 

Juf Annelies (, Veerle en Lauren,) jullie staan elke dag voor hen klaar. Ongetwijfeld met de ene dag al wat meer zin dan de andere. Elke dag opnieuw slagen jullie erin om een bende van 25 en meer kleine kleuters te managen, op te voeden en hen nog wat bij te brengen ook. Het is een huzarenstukje waar we telkens weer naar staan kijken.

Jip, ook voor jullie starten nu acht weken vakantie. Acht weken van enkel maar de eigen kinderen. Het klinkt zo verleidelijk, maar het is bijlange niet zo eenvoudig. Dus geniet ervan. 

De druk van de maatschappij stijgt, de middelen dalen, de klasgroepen worden groter, de ouders én kinderen mondiger. M kwam zo vaak thuis met verhalen van kinderen die in broeken plasten of kaka deden, overgeven, stout zijn, hard wenen... Al klopt misschien maar de helft van wat ze zei, dan nog is het enorm veel. Tussen al dat verversen en opruimen moeten jullie ook nog eens creatief bezig zijn, hen iets bijleren, etc. Respect. Echt waar.

Jullie worden nu misschien overladen met fruitmandjes, chocolade, snoepgoed, bloemen en weet ik veel wat allemaal met "dank u, juf."

Wel, wij willen jullie het langs deze weg nog eens extra in de verf zetten. 

Dank u, juf Veerle, Lauren en Annelies.

Om voor onze kinderen te zorgen. 

Om ze iets bij te brengen.

Om hun wereldbeeld te verruimen.

Om hun creativiteit te prikkelen.

Om ze elke dag opnieuw de nodige warmte en liefde te geven.

Merci.

Boterhamdozen vol respect en en honderdduizend vuistjes.

vadergroeten

Dimi en Pieter

(en bij uitbreiding hopelijk alle vaders)