Op de koffie bij de dochter
De dochter is een poppenfan. We hebben niets gepusht, oprecht niet, het was alsof het er gewoon "in zat".
Ze heeft er een stuk of drie, waaronder nog een oude Baby Born van de mama. Quasi elke dag brengt ze haar poppen naar school, geeft ze hen eten in hun tafelzitje en stopt ze hen, sinds kort mét verhaaltje voor het slapengaan, ook in bed.
Het is aandoenlijk om ze dat te zien doen. Zo schattig, zo zorgzaam.
Dat ze af en toe al eens kiekjes van haar poppen neemt met haar oude speelgoedgsm zullen we maar niet vermelden, zeker?
Ze kookt voor hen steentjessoep en andere gekke gerechten. De creativiteit van een kleuter, het is soms een beetje gek. Ze zet ook koffie. In haar aanbod: latte maki, ciccino en deca. En dan komt altijd te vraag: "papa, kom je koffie drinken?"
Al te vaak wimpel ik de vraag af "papa komt straks wel" of drink ik snel de ingebeelde koffie om dan iets anders te doen. Prutsen of werken of jah, wat eigenlijk?
Vijf minuten, meer vragen ze (soms) niet. En toch laten we het passeren. Bert Gabriëls sloeg in zijn Vadervuur aflevering over dit thema de nagel op de kop.
“Veel vaders zeggen op hun sterfbed: “had ik maar meer tijd met mijn kinderen gespendeerd!”. Wel, neem die tijd nu je nog kan en wacht niet tot het te laat is.”
Het is één van die uitspraken, die me is bijgebleven, die me inspireert en die me aan het denken zette. Ik ben heus niet de enige en het is zeker niet enkel vadergebonden. Het afwimpelen van het aanbod van die lekkere verse ingebeelde koffie geeft me eigenlijk geen goed gevoel. En toch betrap ik me er op, dat ik dit al snel eens doe. Waarom? Geen idee.
“Onze kinderen zijn het belangrijkste in ons leven en toch weigeren we vaak hun aanbod op een tasje koffie. Waarom eigenlijk? Er zijn geen excuses.”
Na het interview met Bert, heb ik me dan ook oprecht voorgenomen vaker ja te antwoorden en rustig haar lekkere koffie uit te drinken. Daarom ook dat ik in het interview met De Standaard pleitte om meer tijd te nemen. Al is het maar vijf minuten. (zie video)
Het moeten niet altijd grootste activiteiten zijn zoals een Vaderklapdag waar de kinderen hun geluk uit halen. Kleine dingen, zoals even aandacht schenken en tijd maken, dat is vaak al meer dan genoeg.
“Ouders kunnen de tijd samen wat verlengen door te voet naar de pianoles te gaan in plaats van te rijden, of door een lunch met een ritje te combineren. (...) Zie één-op-éénactiviteiten niet als iets wat je moet doen omdat je kind het nodig heeft. Besef dat jij het ook nodig hebt, om je kind beter te begrijpen en jullie relatie te verbeteren.”
Dus vaders, laat het een les zijn. Neem die vijf minuten, ga op de koffie, zet je neer aan hun tafeltje, drink dat koffietje en ... als het op is, bestel er dan gewoon nog maar eentje. Afgesproken?
Wedden dat het smaakt?
Vaderklap founding vader Pieter is de trotse vader van M1 en M2.
Chef, eigenaar en evenementorganisator Coeur De Boef
