Abroad
Abroad.
Voor de West-Vlaming in mezelf zou het een bestelling bij de bakker kunnen zijn. Waar ik eigenlijk op doelde was het buitenland en meer bepaald op reis gaan.
Op reis gaan.
Meneertje nummer 1 heeft het middelste woord van voorgaande zin nog maar gehoord of hij staat al klaar met zijn jas in de gang. Mocht de keuze aan hem zijn, hij zou altijd op reis gaan. Met de regelmaat van de klok komt de vraag:
"Papa, wanneer gaan we nog eens op reis?"
Tot het moment dat we ter plaatse zijn, dan wil hij als eerste terug naar huis. Altijd fijn als ouder om ergens toe te komen en een blij kind mee te hebben die terug naar huis wil. Honkvast en toch altijd op stap willen.
In januari van dit jaar maakten we de eerste reis waarbij hij niet direct bij het aankomen terug naar huis wou.
Hoera!
Hij wou eigenlijk helemaal niet meer naar huis gaan na een week.
Ok.
Dat is euhm.
Ook een mogelijkheid.
Of niet?
Het is iets waar we soms over nadenken. Wonen en werken in een warm(er) land. Als we zien wat dat met onszelf doet, dan is dat zeker het overwegen waard.
Alleen is de vraag: kunnen we dat onze kinderen aandoen?
Toen we meneertje nummer 1 uitlegden dat naast de alle-dagen-zon-garantie, wat hij volledig ziet zitten, er ook minder leuke gevolgen aan die keuze vasthangen (veranderen van school en dus de vriendjes achterlaten, een nieuwe taal, ...), was het enthousiasme al meteen wat minder groot...
Meer praktisch stelt zich de vraag: welk inkomen kunnen we in het buitenland genereren? Zijn er ouders die hier ervaring mee hebben? Die de stap waagden en ons advies kunnen/willen geven? Welke landen zijn hiervoor een aanrader, ook qua educatie, medische ondersteuning en sociale zekerheid.
Waar moeten we allemaal rekening mee houden?
Is er een goed moment qua leeftijd van de kinderen om de stap te zetten? Hoe verloopt de aanpassing aan een nieuwe taal en loopt het vlot om te integreren in de buitenlandse omgeving?
Er zijn zoveel vragen en voorlopig weinig antwoorden, maar het is een dilemma dat telkens de kop opsteekt wanneer we op een vliegtuig richting de zon stappen.
Zou dit onze nieuwe thuis kunnen zijn?
We zien onszelf wel wonen in Portugal of één van de Canarische eilanden en hebben ons hart verloren in Zuid-Afrika!
Wie kan ons hierbij verder helpen?
Reageren kan hieronder, op Social media of via de mailbox van Papa toch: hello@papatoch.be
Tot die tijd blijven we nog even in ons Belgenlandje.
Thijs Wintein (32, papa van meneertje nummer 1 en meneertje nummer 2) schrijft op papatoch.be over wat die twee kleine, fantastische fuckers met hem doen in het dagelijkse leven. Puur, onversneden en recht uit het hart.
