Poëzie door vader en kleuter

Kevin R. aanhoort de quotes van zijn kleuters, verzamelt en tovert die om tot poëtische schrijfsels. Gedichten gemaakt met de uitspraken van zijn zoontjes. Grappig en herkenbaar.

De ochtend raast voorbij
met het ontbijt.
Ik hou van elke kruimel.

Hij danst met woorden
als een kleine keukenfilosoof.
Een reus op dwergvoeten.
"Papa, kan het bos ook praten?"

Verdriet komt en gaat.
Ik - een smeltend waterijsje -
wanneer hij vraagt papa,

hoe huilen grote jongens?

Onze gesprekken, steeds beter,
gaan van man tot man.
Ik waan me aan de toog
van dorpscafé De Flierefluit.
"Kijk papa, mijn piemel kan dansen."

Kleertjestijd dan maar.
Chaos draagt een korte broek.
Ik strik de veertjes in zijn schoenen.
"Kan je ook mijn hoofd aandoen?"
Ik denk, kon dat van mij maar slapen.

Hij - astronaut - zweeft in zijn cabine.
"Is de maan van kaas?"
"En hoe kan ze bewegen?"
Als hij maar geen Marsman wordt.

Hij zingt de choco uit zijn mond en
vraagt papa
ken jij elk liedje dat in de radio zit?

Ik zeg

sterren komen,
sterren gaan,

alleen mama is de maan

en zij weet alles.