Gezocht: Verzorgingstafels voor vaders

We zagen het artikel gisteren voorbijkomen op verschillende nieuwssites. Een vader die een oproep doet om ook in de mannentoiletten verzorgingtafels te plaatsen. Steun krijgt hij uit alle hoeken. Ook van ons. Stijn schreef hem een open brief.

Dag meneer Palmer, hey Donte,

je foto ging de voorbije weken viraal op sociale media. Fijn dat je oproep opgepikt werd. Uiteraard sta je niet alleen. Je kleine mannen kunnen verschonen is inderdaad een stuk aangenamer als het comfortabel kan.

Trust me, ook wij stonden vaak in kleine hoekjes of kantjes gewrongen met het pakje vochtige doekjes half onder de oksel, de verse pamper tussen kin en borst geklemd. Hopend op een “proper” cadeautje (lees: hopend dat enkel de pamper vervangen moest worden).

Eerlijk? Lang hebben we dat niet volgehouden. We kozen er al vlug voor om zélf de ruimte te nemen als die niet treffelijk voorzien was. Onze drie spruiten lagen dikwijls met de blote billen omhoog in het gras in het park, op de bank in de straat, desnoods op tafel in de brasserie. We kregen er trouwens meer positieve knikjes dan afkeurende blikken voor. Stiekem hoopten we misschien dat het anderen aan het denken zette…

Nu ik jou –gehurkt naast het openbaar toilet, je kleine man over de knieën- op mijn tijdslijn zag passeren, besefte ik dat er in de 5 jaar dat wij pampervrij zijn dus bitter weinig veranderd is. Uiteraard zijn er uitzonderingen. Plaatsen waar je –los van de toiletten- even rustig de billen van je baby kan vegen, zalfjes kan smeren, rompertjes kan verschonen.

Maar vaak blijft het als papa inderdaad wat ongemakkelijk de damestoiletten binnenschuifelen op zoek naar de verzorgingstafel. Met een verontschuldigende blik ‘hun domein’ binnendringen.

Misschien ligt daar de makkelijkste én evidentste oplossing zomaar voor het rapen. Misschien moeten we dat mannen- en vrouwengedoe anno 2018 gewoon afschaffen? Kunnen we (net als thuis) met z’n allen hetzelfde toilet delen? Daarmee trekken we meteen ook de kaart van de gendergelijkheid, nog zo’n strijd waar we helaas nog veel te veel energie moeten in pompen.

De pot op met die m/v! Iedereen gelijk voor de pot! 
Verzorgingstafels voor iedereen. En liefde. En verdraagzaamheid ook.

Tot zolang hurk ik graag met je mee!

Stevige groet,

Stijn