Pizza's in het park.

Sommige parels ontdek je eerder toevallig. Struinend doorheen de straten van Londen. We zochten met de kinderen een parkje voor het avondeten en vonden een heerlijke pizzeria naast het park gelegen. 

De lange rij wachtenden voor de deur voorspelt veel goeds. De geur die ons (in dit geval twee papa's) reukorgaan bereikt nog veel meer. Dit wordt mooi. Heerlijk zelfs.

De taakverdeling is perfect. De papa's gaan om eten. De kinderen mogen spelen en de mama's mogen als kloeken op het picknickdeken een oogje in het zeil houden. 

Even wanen we ons in het Zuiden van Europa. De zon, die de hele dag de kans had om de bakstenen gevels op te warmen, zorgt nu nog voor mooie kamertemperaturen in het park. De straten hebben gezweet overdag en geven nu hun warmte terug aan de mensen die door de straten flaneren. Er heerst een gezellige drukte. 

Franco Manca zelf zit afgeladen vol en je voelt dat de gesprekken, bieren en pizza's er vlot over de tong gaan. Opnieuw een bevestiging van de keuze van de papa's. We bestellen 4 pizza's voor de grote mensen en drie voor de kinderen. Dat is teveel en dat weten we. De restjes eten de vaders wel op. 

Wij nemen de pizza's mee richting het park en wanneer we toekomen op picknickdeken worden we overladen met enthousiasme. Het heeft even geduurd, maar de buit is gearriveerd. Iedereen mag van elke pizza proeven. En het is fijn voor de kinderen om een mooie selectie pizza's te zien waaruit ze kunnen kiezen.

Het voordeel van in een park te eten, is de vrijheid. Iedereen kan doen waar hij zin in heeft. De kinderen hoeven niet stil te zitten. Ze kunnen kind zijn. Met grote happen en lange slingers kaas aan de kin verorberen we de pizza's. We spoelen door met een lokaal biertje en samen met de zon nemen we afscheid van een mooie dag Londen. 

Meer info