Paris, je t'aime

D., pas 7 geworden, spaarde haar Eerste Communiecenten om naar Disneyland te kunnen. O., haar broer van bijna 10, vroeg of hij daar dan ook de Eiffeltoren zou zien. S., bijna 12, wou vooral weten of haar smartphone mee mocht. Kwestie van de goeie Instagramfoto online te kunnen zwieren…

Dus boekten we. Twee dagen Parijs. Eén dag de stad in en één dag naar het land van Mickey en Minnie!

Vorige week was het zo ver. Donderdagmorgen reden we om 5 uur onze straat uit, rechtstreeks naar Parijs. Voor de auto hadden we vooraf een parkeerplaatsje gereserveerd. Kostprijs: € 14 voor 26 uren (wij boekten van donderdagmorgen vanaf 7 uur tot vrijdagmorgen 9 uur). De QR-code om de overdekte parking binnen te rijden kregen we de dag voordien netjes toegestuurd. Handig. Een stressmoment minder.

Doel van de dag? In een dikke 12 uren langs alle highlights van de Stad van de Liefde trekken. Toegegeven, nooit eerder waren we zo strak voorbereid. Elke metroverplaatsing hadden we uitgeschreven. Inclusief het aantal haltes dat we moesten tellen voor we af- of overstapten. Handig. Weeral.

Daar gingen we dan. Eén plan in de hand, twee rugzakken op de schouders (één met proviand, de andere met lange broeken, truien, deo en tandenborstels – de auto zien we pas morgen terug!). Het was fantastisch. De duurste koffie zoeken op de Champs-Élysées op weg naar de Arc de Triomphe. Stilstaan bij de eeuwig brandende vlam. Lachen om de blote piemel van een standbeeld daar.

Zoeken naar de Eiffeltoren. “Ik ben echt zeker dat het naar daar is. Of nee, toch niet. Misschien deze straat dan? Ja, ik kan hem al zien!” De drie ontdekkingsreizigers staan met open mond te kijken naar het grote, ijzeren gevaarte. We proberen het aantal schroeven en bouten te tellen. We geven het op. Kijken naar kinderen die duiven lokken met kruimels van hun koek. Wij eten die van ons gewoon op en gaan precies op tijd naar de groene vlag aan de voet van de toren. Want wij hebben onze toegangskaartjes wél vooraf al gekocht en afgedrukt. Geen wachtrij-gedoe dus. Hoera, vive les tickets!

We gingen met de lift tot de tweede verdieping. Dat was hoog genoeg om verwonderd te zijn over hoe hoog je staat maar toch nog voldoende gebouwen makkelijk te herkennen. Zo ontdekten we samen met onze drie petit parisiens het parcours dat we die dag nog zouden afleggen. Eerst richting Louvre, daarna over de Pont des Arts naar de boekenkraampjes (wat een slim systeem!). Dan slenterend langs de Seine naar de Notredame de Paris om er de klokkenluider te zoeken en de metro te nemen tot aan ’t Centre Pompidou. En zie je daar die spierwitte kerk? Daar gaan we vanavond eindigen om naar alle lichtjes in de stad te kijken!

Het werd een stevige dag. Drieëntwintig kilometer in onze benen. Maar niet één die geklaagd heeft. Picknicken ergens op een trap, een bloemenijsje van Amorino (daar kunnen we gewoonweg nooit aan weerstaan), onder de indruk van de gezellige drukte in een Afrikaans kapsalon, ’s avonds eenvoudig aperitieven op bed in het hotel en daarna nog een welverdiende pizza,… Een heleboel indrukken voor onze Westhoekkids. Klaar om als een blok in slaap te vallen dus. Onze D. kijkt uit naar Disneyland morgen, O. stond eindelijk eens op de Eiffeltoren en S. zal het nog moeilijk hebben om een selectie te maken uit de honderden foto’s van vandaag…