De creatieve kleuterdemocratie

M gaat sinds een paar weken naar school. En of we dat geweten hebben!

Hij gaat graag naar school, daar niet van, zit als eerste in het klasje en wilde al na dag 1 ’s middags op school blijven eten.

Voor ons als ouders is het echter nog het meeste wennen. Nieuwe regels, uren, routine, eetgewoontes, de drukke speelplaats en de dame met hopen snoepjes op de stoep na schooltijd brengen ons als ouder meer uit evenwicht dan M.

Zelf ziet hij gelukkig de vele mogelijkheden die er opeens voor hem opengaan, terwijl wij soms niet verder komen dan alleen de obstakels te zien. Daarnaast krijgen wij in plaats van een perfect uitgeslapen M na een dagje opvang, nu een doodmoe ventje terug thuis. En dat zorgt wel eens voor frustraties, maar ook voor hilarische momenten.

Tijdens etenstijd was M met geen stokken in zijn eetstoel te krijgen, en toen hij er eenmaal in zat, haalde hij zijn neus op voor zijn lievelingsgroentjes en –vlees. Neen, M snikte hartverscheurend “bolletjes van papa” (de chocolade-ontbijtknikkers die ik elke ochtend, en hij soms ook, eet).

Vastberaden om deze patstelling zonder al te veel conflict op te lossen, stel ik een compromis voor: eerst 2 bolletjes, dan groenten en dan een heel kommetje bolletjes als dessert. Terwijl ik het voorstel en omdat ik de tranen niet zie slinken, bedenk ik me al dat dit helemaal geen compromis is. Een compromis stel je met twee, anders is het nog steeds een opgelegde zaak.

Ok, herkansing, nieuwe onderhandelingsronde... Wil M groenten, vlees én patatjes eten mét bolletjes? JA! En met dit nieuwe compromis gaat er met elke hap voedzaam spul een chocoladeknikker mee de mond in.

M vindt het heerlijk!

Over smaak valt niet te twisten en zijn groenten zijn tenminste op…

Die kleuterdemocratie, het is me wat.