Op kampeertrip met vader en dochter

Dit jaar deed dochter N. haar overgangsfeest. Nope, geen communiefeest en nee, ook geen lentefeest. Maar dat geheel ter zijde.

We wilden haar niet overstelpen met cadeaus maar haar een ervaring meegeven. Voor het leven. Eentje met ons allen samen. Maar ook een met mama apart. En een met mij, papa. Ik heb niet lang moeten zoeken. Vorig jaar kwamen we via Zitdazo in contact met Mike De Roover van Rewilding. Samen met Zitdazo organiseert Rewilding papa-kindexpedities. Een weekend kamperen, back-to-basics. Negen papa’s, negen kinderen. Quality time. Net wat we zochten.

Vorig weekend was het eindelijk zover. Er heerste zenuwachtigheid, bij mij en dochterlief. Bij mij vooral omdat ik geen kampeerder ben. Tweemaal gedaan, tweemaal misgelopen. De eerste keer de kampplaats onder water, de tweede keer zomertenten in december. Dat laat wel een indruk achter. Maar goed, ik wilde haar het niet onthouden. Ze moest het zelf ervaren.

Zenuwen waren er ook bij dochterlief. Ze is bang voor het onbekende, typisch voor een hoogsensitief kind. (Hoogsensitief? Jawel, mijn vrouw schreef er een boek over. En blogt)
Ze heeft het dus niet zo met dingen die ze niet op voorhand kan inschatten.

Met een klein hartje startten we aan de eerste activiteit: een kanotocht op de Dommel. Met ons tweeën in een kano. Bewust, geen interactie met anderen. Papa en dochter samen, twee uur lang. Genieten van de prachtige natuur van natuurreservaat De Malpie. Het begin was tricky, zo’n kano wiebelt behoorlijk. Onbekend voor haar, er kwam een grote huilbui. Maar daar was Mike. ‘Mijn dochter was ook bang in het begin maar nu vindt ze kanovaren geweldig.’ Voor N. genoeg om te kalmeren.

In haar hoofd moet het ongeveer zo geklonken hebben: “Er zijn nog kindjes die bang zijn, ik mag dat ook”. We genoten, twee uur lang. Zij de kapitein, op de loer voor piraten. Ik de stuurman, haar bevelen volgend. Akkoord, het liep soms mis. Mijn kanostuurkunsten waren in het begin niet denderend. Maar we bereikten de eindstreep. Ze glunderde: ‘Papa, gaan we nog eens?’

We genoten van al wat op ons af kwam dat weekend: een natuurwandeling in de bossen en de heide rond Sterksel, de prachtige natuur,  de rust en stilte. We maakten samen eten klaar op het kampvuur. Mike leerde hen (en ons) vuur maken. Leerde hen genieten van de natuur.

Geen moment was er nood aan een schermpje. Een simpele, zelfgemaakte schommel was genoeg. En dat kampvuur waar ze uren naar konden kijken, waarin ze met stokken konden poken.

Volgend jaar gaan we terug mee. Wie had dat gedacht… .

---

Dit boek winnen?

Goed nieuws, we mogen het boek “Bushcraft: over leven in de natuur” van Mike weggeven. Ideaal om je voor te bereiden op jouw eigen kampeertrip.

Winnen? Deel dit artikel op Facebook, tag Vaderklap en wie weet, sturen wij je dit boek wel op.