Mijn nieuwe favoriete kiekjesnemer?
Ok, even wat context. Laat ik mezelf maar omschrijven als een hobbyfotograaf. Het zit in de familie want ook mijn vader nam graag kiekjes.
Een tiental jaar geleden - 10 al? - kocht ik mijn eerste digitale reflex. Een Canon Eos 400D. Zo’n kit met 2 basislenzen.
Ik fotografeerde vooral concerten, reizen en af en toe eens een feestje. Zoals dat meestal gaat, werd het lenzenmateriaal uitgebreid na elke betalende opdracht. Investeren, voor later, weet je wel.
Ik moet zeggen dat ik wel wat kleppers heb zoals de 70-200 2.8. Misschien wel de beste lens die Canon heeft. Tweedehands gekocht en na tien jaar nog altijd snel, vlijmscherp en lichtsterk. Een jaar of zes geleden begaf mijn 400d het. Ik kocht een 60d. Een niveau hoger. Mijn toenmalig nieuwe kindje.
De laatste vijf jaar veranderde de onderwerpen. Concerten werden food en betalende opdrachten deed ik niet meer. In de plaats kwam duizenden foto’s van de kinderen.
Sinds de komst van M1 (en zeker M2) begon die cameratas toch door te wegen. Dat de kwaliteit van de smartphonecamera razendsnel verbeterde speelde ook mee. Tenslotte moeten we niet onder stoelen of banken steken dat je best wel wat rommel meeneemt op reis en een zware camera stond onderaan het prioriteitenlijstje.
Het is een dubbel gevoel. Ik wil vette foto’s voor Vaderklap en voor het nageslacht, maar ik wil ook niet constant sleuren.
Van twee lenzen ging het naar één lens en van één grote lens naar de oude basislens.
Tot de voorbije reis. Andalusië stond op het programma. De grootvader met wie we samenwonen is in het trotse bezit van een systeemcamera Fujifilm xt-20.
U moet weten: Fujifilm wordt door veel fotografen als het nieuwe summum beschouwd en ik zie veel bevriende fotografen overschakelen. Zelf heb ik tot op heden geen zin om alles te verkopen en opnieuw te investeren.
Twee weken dat dingetje van de bompa testen, dat wou ik wel eens doen. De voordelen zijn namelijk talrijk.
In de eerste plaats de grootte. Door de afwezigheid van een spiegel is de camera compacter. Minder groot, minder zwaar. Minder sleuren.
De kwaliteit is top. Een nadeel is dat het wat zoeken was. De besturing is anders dan een Canon of Nikon. Na twee weken vond ik stilaan hoe dit beestje te temmen.
De foto’s zien er goed uit. Zelfs met een goedkope basislens. Zelfs in soms slechtere omstandigheden zoals donkere locaties. De bestanden zijn wel echt zwaar. RAW ga je toch richting de 50MB/foto en voor een jpeg reken je best op 12MB/foto. Voorzie dus maar wat geheugenkaartjes.
Dat de camera nieuw is en die van mij 5 jaar oud speelt in dit laatste natuurlijk een grote rol. Zo is er bij hoge isowaarden beduidend minder ruis. Bovendien zie je via liveview rechtstreeks wat een verandering in diafragma of sluitersnelheid doet.
Met de retrolook ziet het er ook best leuk uit.
Aardig meegenomen is dat ik via een ingebouwde WiFi en een app op de gsm, foto’s kan overzetten naar het mobieltje.
De nieuwste modellen van anderen hebben dat ook dus dat is op zich geen wonder. Handig is het wel. Zo kunnen we dadelijk wat goeie foto’s online delen. Sharing is caring in 2018, nietwaar? ;)
Het mag duidelijk zijn. Ik ben zeer aangenaam verrast door dit speeltje. Ook vrouw I is trouwens fan en vond het zeer gemakkelijk om mee te werken.
Is dit mijn nieuwe favoriete kiekjesnemer? Nog niet, want mijn Canon is mijn eerste liefde. Al moet ik bekennen dat die Fujifilm wel eens een interessante minnares zou kunnen worden.
Raad ik dat aan? Moeilijk te zeggen. Het is een duur speeltje. Om en bij de 1000 euro met een extra batterij en een basislens. Dan is de smartphone goedkoper natuurlijk.
Ben je een hobbyfotograaf die belang hecht aan mooie foto’s en kun/wil je investeren in iets nieuws? Dan is de Fujifilmreeks de moeite om te ontdekken.
Zelf nog tips voor het betere fotomateriaal? Laat het ons zeker weten.
Dit is geen gesponsorde post. Bovendien ben ik door er de laatste jaren niet meer zo actief mee bezig te zijn, geen grote kenner van de markt. Misschien zijn er nog andere goeie toestellen. Ik spreek in dit artikel enkel uit de twee weken lange ervaring met het toestel en het vergelijken met mijn eigen toestel.
Vaderklap founding vader Pieter is de trotse vader van M1 en M2.
Chef, eigenaar en evenementorganisator Coeur De Boef
