Scheiden een glimlachend kakske?
2,5 jaar zal het nu zijn. De scheiding. Times flies when you having fun. Of zoiets.
Life goes on. Ook nog zoiets. Ondertussen hebben we elk iemand anders, ben ik bij die iemand anders ingetrokken en durven we de term NSG* in de mond nemen. Fingers crossed, maar voorlopig loopt alles heel vlot. Zowel hier, in de nieuwe thuis, als tussen de “eergenoot” (moeder van de kinderen) en mijn vriendin en tussen de moeder van de kinderen en mezelf.
Ja, er zijn nog af en toe frustraties. Over wijzigingen in planning of vergeten spullen of gewoon gedoe met op en af sturen. Maar er is ook het besef dat dit er misschien wel gewoon bij hoort.
Ja, ze zal wel eens klagen over een vuile sok of jij over een gewijzigde planning, maar zolang het dat maar is, zijn jullie heel goed bezig.” - een vriendin
Onlangs brachten we ze samen naar het scoutskamp - ja in dezelfde auto -, gingen we samen naar de proclamatie van de kleuter en zaten we samen op die veel te kleine stoeltjes tijdens het oudercontact. We gingen zelfs samen eten met “de plusjes en de exjes”. Het was de wens van de dochter dat we dit deden voor haar verjaardag. Dus volbrengen we die wens. En eigenlijk ben ik er wel trots op. Dat het zo kan. Meer en meer hoor ik namelijk verhalen van scheidingen waar alles moeilijk en zelfs via de rechter verloopt.
“Neenee, de kinderen voelen die spanning niet, maar alles loopt via de rechter.”
“Ah nee, hij mag ze maar zoveel keer zien. Rest regel ik wel.”
“Ik wil niet dat hij ze naar een babysit stuurt, dus ik heb dat laten regelen via de rechter.”
“Soms is er zelfs geen gegronde reden, maar toch mag de vader ze niet even veel zien.”
Het zijn maar enkele van de uitspraken die ik hoorde de voorbije maanden.
Heel eerlijk. Ik snap het niet. Ik snap de woede en rancuneuze gevoelens richting de voormalige partner. Ik snap dat je ze wil vergeten, mijden en schrappen uit dat levensboek.
Maar ik snap niet dat wanneer er kinderen zijn, je niet gewoon dat ego aan de kant kan schuiven. F*ck that ego. Echt. Gewoon, fuck it. Vloek thuis, zaag tegen uw vrienden, bel apart met uw ex, maar laat die kinderen er buiten. En al dat gedoe via de rechter? Ik snap het voor complexe financiën, maar toch niet voor de kinderen. OK, als uw ex een drugsverslaafde, labiele, altijd stoned zijnde zot(tin) is, dan ok. Maar indien het een gewone mens zoals u en mij is, komaan. Ook hij of zij hebben het beste voor de kinderen. Mag ik hopen.
Vergeet elkaar als “liefjes” en probeer elkaar te vinden als ouders van dezelfde kinderen. Met zoeken en zuchten, vallen en opstaan, maar altijd met de idee om de kinderen op de eerste plaats te zetten.
De beslissing om te scheiden is een egoïstische beslissing met heel wat gevolgen, genomen door een of twee volwassenen, waar kinderen niets kunnen aan doen. Ze zullen voor altijd het kind blijven van gescheiden ouders. Het enige wat die volwassenen daarna kunnen doen, is ervoor zorgen dat die gevolgen voor die kinderen zo klein mogelijk zijn.
Wanneer er iemand nieuw ten tonele verschijnt, wordt het inderdaad nog complexer. Het wordt een soort van collab tussen twee nieuwe entiteiten, waarvan binnen elke entiteit 1 iemand de echte ouder is, en de andere de plusouder. Ik weet ook niet hoe het allemaal exact moet. Ik weet alleen dat onze “collab” precies wel bolt. Nee, het is geen splinternieuw fluisterasfalt, maar het is ook geen - en zelfs bijlange geen - Carrefour de l’arbe uit Roubaix. Het marcheert.
En de kinderen voelen zich goed.
Ik hoop dat mijn/onze kinderen later als ze groot zijn, terug kijken en beseffen dat mama en papa voor hen hun best gedaan hebben en dat het uiteindelijk allemaal wel ergens ok was/is. Ik wil niet dat ze moeten wakker liggen van het feit wie hen komt halen van het scoutskamp, dat ze niet durven zeggen tegen één van ons dat ze es een avond liever naar de ander gaan of dat ze het fijn zou vinden als we alle twee op hetzelfde lentefeest zijn.
Beste gescheiden ouder (evt in wording), scheiden is dikke kak. Voor u, uw ex, uw omgeving en zeker voor kinderen, dus maak voor de kinderen de drol (zo goed mogelijk) een glimlachend kakske.
Alsjeblieft.
*Nieuw Samengesteld Gezin
