Dag van de Leraar

Toegegeven: ik vind dat altijd wel wat dubbel zo’n Dag van... Uiteraard weet ik dat “ze doen gewoon hun job” of “ze worden er toch voor betaald” flauwe dooddoeners zijn en dat “bij ons is ‘t elke dag Dag van...” een wel heel makkelijk excuus is. En toch...

Ik probeer in heel veel van mijn communicatie een stuk waardering te steken. Ik zeg nogal makkelijk “merci” (zo erg zelfs dat de klusjesman er mij vorig jaar na mijn eerste week als directeur al over aansprak. Waarom ik hem iedere keer bedankte als hij naar huis vertrok ‘s avonds. Maar die man neemt zovéél praktische zaken in handen waar ik me niet druk over moet maken...)

Om mijn gevoel nog wat te versterken, werd ik de voorbije weken trouwens weer ferm om de oren geslagen met immens veel commerciële mailings die me de meest fantastische cadeaus voor mijn team wilden laten bestellen. Van pedagogisch-didactische boeken tot prenten- of voorleesboeken over lieve juffen, van gepersonaliseerde powerbanks tot bedrukte brooddozen. Telkens met een goed-bedachte slogan én mogelijkheid om er ook nog het schoollogo bij te laten zetten.

Misschien zwicht ik er op een dag wel eens voor. Wie weet. Maar vorig jaar kregen ze van mij allemaal een tegoedbon voor een kwartiertje toezicht. Bij mij in te ruilen. Dan zou ik in hun plaats op de speelplaats staan tijdens een speeltijd. Geldig tot het einde van het schooljaar, maar minstens een week vooraf af te spreken. In tegenstelling tot wat ik vooraf vreesde, heeft niemand van het team het mij gelapt om me op een strategisch goed gekozen regen- of sneeuwdag in hun plaats te zetten.

Er zijn (hoera voor Corona?) uiteindelijk niet zo heel veel bonnetjes gebruikt. Want zo zijn ze wel, die leerkrachten. Die manusjes-van-alles die soms een extra paar (goed ontsmette) handen lijken te hebben. Die voor hun leerlingen zorgen en schermen, die pleisters over kapotte knieën plakken en ondertussen nog snel een kopietje nemen.

Die straffe mannen en vrouwen die soms een extra paar oren lijken te hebben. Die even geboeid luisteren naar élk weekendverhaal, die meeleven met vreugde én verdriet in de gezinnen van ‘hun’ kinderen, die in de leraarskamer zowel de laatste afspraken als anekdotes oppikken.

Zij die trots hun koffietje uit hun tofste-meester-tas drinken en hun beloningsstempels bewaren in hun lieve-juf-koekjesdoos. Die pakketjes aan huis leverden om te pre-teachen, die online oudercontacten houden, die hun sterkste leerlingen uitdagen terwijl ze extra uitleg geven in hun miniklasje als de anderen individueel werken.

Leerkrachten. Je hebt ze in alle maten en gewichten. In alle kleuren, de ene wat kleurrijker dan de andere. Soms glad gestreken, soms met een hoek af. Maar stuk voor stuk maken ze het verschil.

Ze verdienen je knipoog vandaag. Of een mooie tekening. Een lief mailtje, een elleboogje of een glimlach die ze zélfs door je mondmasker kunnen zien.

We hebben het grote lot gewonnen met zo’n gasten voor de klas! Soigneer ze, niet alleen vandaag…