Jij vangt toch ook?
Toen ik klein was, leefden monsters onder bedden of in het bos. In de Japanse anime cultuur maakte men werk van ‘pocket monsters’. Of wist je nog niet waar de naam ‘Pokémon’ vandaan komt?
Ik las als tiener veel comics en manga, maar ik ben net te oud voor die knuffelbare zakmonsters. Ik behoorde tot de Dragonball-generatie. Pokémon kwam net na mijn tijd. Dat wil niet zeggen dat ik er helemaal niks van ken. Ik denk zelfs dat ik er ondertussen heel veel over weet in vergelijking met anderen.
Dat is de schuld van mijn kinderen die de tv-reeks graag samen kijken. Dat broer en zus samen naar een programma op TV wilden kijken, zonder ruzie over zap-privileges, was op zich al een succes voor ons als ouder. De interesse in de tv-serie Pokémon wakkerde ook de interesse in Pokémon-kaarten aan. Je weet vast waar ik het over heb.
De kans is groot dat je je ook al eens liet verleiden tot het kopen van Pokémon-kaarten, terwijl je het eigenlijk heel duur karton vindt. Kinderen hebben er graag zo veel mogelijk en liefst kaarten die blinken. De verzameling wordt vaak uitgebreid of geruild op de speelplaats en durft al eens te zorgen voor frustraties bij meesters of juffen omwille van ruil-ruzies. Misschien ligt het aan het feit dat ik en mijn vrouw ook houden van trading card games, maar ik zag als vader ook kansen met al dat oud papier.
Het verzamelen en zorg dragen voor waardevolle kaarten is in mijn ogen een interessante levensles. Bovendien zijn de kaarten een onderdeel van een spel dat we samen zouden kunnen spelen. Ik leerde het spel samen met H toen hij 7 was. A leerde het spel spelen in het eerste leerjaar. Het was fantastisch om te zien hoe de kinderen de Engelse termen razendsnel onder de knie kregen. Nieuwe kaarten werden snel ontcijferd omdat de kinderen woorden als ‘discard’ en ‘shuffle’ herkenden.
De handigste manier om het spel samen snel te leren is via een gratis app die beschikbaar is voor de computer of een tablet. De Pokémon-app leert je het kaartspel stap voor stap bij een eerste aanmelding in het Nederlands (al blijft de tekst op de kaarten wel in het Engels). Hoewel de app een superhandige manier is om het spel te leren spelen, blijft voor mij het spelen met echte kaarten het allerleukste. Eens de kinderen de verschillende regels en stapjes onder de knie hebben, kan je eens proberen met de echte kaarten.
Als je je dan toch laat verleiden tot het kopen van kaarten, zijn de ‘theme decks’ een aanrader. Voor minder dan €20 heb je zo een volledig speelbaar deck van 60 kaarten, dat je later kan uitbreiden met eigen kaarten. Wij hebben thuis ondertussen vier ‘theme decks’ die we met eigen kaarten uitgebreid hebben.
Voor de dochter zijn dat nu decks met superschattige kaarten en voor de zoon zijn dat decks met mega-coole-bangelijk-blinkende kaarten. We staken ze in een handige opbergdoos en halen de decks af en toe uit de kast op een spelavond in plaats van een bordspel. Een dobbelsteen bepaalt wie met welk deck speelt. Topavonden gegarandeerd.
Met de kinderen gaan we ook af en toe naar de Pokémon Liga die elke zaterdag in de spellenwinkel wordt georganiseerd. Daar kunnen ze in een ontspannen sfeertje met anderen spelen, ruilen en bijleren om hun deck verder uit te bouwen.
Want, tja… je moet ze allemaal vangen, toch?
Meer weten: https://www.pokemon.com/nl/pokemon-tcg/online-spelen/downloaden/
Jeroen is de papa van H (10) en A (8) en geeft in het dagelijks leven les in het middelbaar onderwijs. Hij verzamelt dobbelstenen en is een geek, maar vindt dat zelf niet erg en probeert de rest van de wereld te laten inzien dat het ok is om je ergens volledig voor te smijten.
