8 uur slapen? Graag.

Als ik twee krachten van mijn lichaam moet opnoemen, die handig van pas komen nu ik vader ben, dan zijn dat geen katers hebben én overweg kunnen met weinig slaap.

Een korte nacht verteer ik goed. Al moet ik wel bekennen dat ik een eerste klop krijg rond 19u, vervolgens geraak ik er weer door tot ik ergens, - zittend, liggend, rechtstaand – in slaap val. Vroeger rond 1 uur, nu toch al eerder vanaf middernacht of zelfs vroeger.

Ook tijdens een lange autorit heb ik last van vermoeidheid. Daarom rijd ik niet graag 's nachts. Dat is dan weer geen kracht van me. Blij was ik dan ook met de nieuwe campagne van het instituut voor verkeersveiligheid. U hebt ze wellicht al gezien: de borden langs de autostrade die wijzen op voldoende slaap alvorens je een lange rit moet maken. Meerbepaald: 8 uur.

“Lange rit? Slaap dan eerst 8 uur.”

Al te vaak vertrekken we met de auto niet voldoende uitgerust zijnde. Ik wil het mijn reisgenoten en dan concreet mijn vrouw en kinderen graag beloven.

Echt waar.

Ik beloof dat ik 8 uur zal slapen.

Correctie: ik beloof dat ik de intentie heb om 8 uur te willen slapen.

Alleen vraag ik dan van baby M2 dat hij na 9 maand hier te vertoeven stopt met drie keer per nacht om een flesje te vragen. Dat hij zich niet in alle bochten wringt als hij dan tussen ons komt te liggen. Dat hij niet anderhalf uur lang volledig wakker ligt te lachen in bed. Schattig, dat zeker. Goede slaaprust bevorderend allerminst.

En als hij dan al eens afklopt op slechts twee keer flesje drinken, stilligt in de mate van het mogelijke en wacht met lachen tot de klok minstens 7 uur aangeeft, dan is er nog dochter M1. Is het niet van roepen om ons omwille van pipi doen (ze kent de weg), dan is het van dorst hebben (de fles staat naast haar), een deken nodig hebben (het ligt gewoon aan haar voeten) of de wolf in haar kamer (bij nader inzien nog steeds geen wolven gesignaleerd in het Hageland). En soms is het gewoon van daarom, zonder reden.

Nu let op, ik zie ze graag, he, mijn M-kids. Daar gaat het niet om. De campagne deed mij er gewoon bij stilstaan dat ik ten eerste onmogelijk acht uur aan één stuk kan slapen alvorens een lange rit aan te vangen. Ten tweede was het best ook wel een reality check. En blijkbaar bij velen van jullie ook, afgaande op de reacties op IG.

8 uur slapen aan één stuk zonder wakker worden voor verstopte wolven, op te warmen flesjes of troostende woorden is echt zeer lang geleden. Even geteld en op het moment van het schrijven, is dit exact 1341 nachten geleden. Eigenlijk 1342 want we zaten al van de nacht daarvoor in het ziekenhuis.

1342 dagen.

Wanneer we samen dan eens, voor de komst van M2, ons kind een nacht bij grootouders of vrienden lieten, kropen we én veel te laat in bed én werden we vroeger dan verwacht wakker. Dank u, bioritme.

Er waren ook avonden waarop ik alleen ergens bleef slapen. Reden? Nog eens op stap gaan. Voordeel? Je slaapt eens door. Nadeel? Ik wil niet plooien voor de kinderloze vrienden of collega’s en ga door tot de zon opkomt – how stoer, ik ga nog eens uit tot de zon opkomt (3 keer op vier jaar) – of tot ik voor de zoveelste keer rond middernacht hetzij rechtstaand, hetzij zitten op café in slaap val. Nadeel 2? Als we al niet wakker worden door het bioritme, dan zeker door het lichte schuldgevoel dat we niet bij de kinderen zijn en dus zo snel mogelijk willen vertrekken om terug thuis te zijn.

Conclusie: 8 uur (door)slapen, dat zit er voorlopig nog niet in.

Dus beste campagnebedenkers van deze actie,

Bedankt. Jullie hebben zeker een punt. Voor een lange autorit moeten we de nodige slaapuren verzamelen. Alleen, zie ik dat op dit moment nog niet echt haalbaar.

Onze tips?

Voor de chauffeur:

o   stop wanneer de vermoeidheid opduikt. Beter vroeg dan laat.

o   Water en koffie bij de hand

o   Zorg dat je kunt afwisselen met de partner

En voor de kinderen? Ontdek hier onze tips en tricks.

Bedankt ook voor de reality check. Ik had er tot bij het zien van jullie borden nog amper bij stilgestaan. Gek hoe je als (jonge) ouder gewoon blijft gaan. Slaap of geen slaap.

PS: mocht u bij een volgende campagne graag de hulp van jonge vaders inroepen, aarzel zeker niet om ons te contacteren. We denken graag mee. Alleen liefst niet rond 19u, want dan heb ik dus meestal een klopke.

Meer over de Beloofd!-campagne