Duxford Airfield. Een jongensdroom voor papa's.
Altijd fijn als mensen tips geven. Deze keer komt de tip vanop kantoor. "Je moet zeker eens passeren in Duxford. Dat is de moeite." De moeite. Wat is dat eigenlijk? Heel subjectief. Had het niet aan m'n voorliefde gelegen rond de geschiedenis van oorlogsvoering, ik was wellicht niet gepasseerd. We zitten in de buurt van Cambridge te kamperen en Duxford ligt op een boogscheut bij ons vandaan. Dus nemen we de proef op som.
We worden verwelkomd door een Spitfire die majestueus op de parking staat opgesteld. U kent ze wel: zo'n compact Brits Jachtvliegtuig met propeller dat gebruikt werd door de RAF tijdens de 2de wereldoorlog. De spanning loopt op, ook bij A. We zijn vroeg en het is rustig, maar de parking kan heus wat meer auto's slikken als dit.
Wat we aangeboden krijgen is een lust voor het oog. Acht hallen met daarin thematisch opgestelde vliegtuigen op een voormalige basis van de Royal Air Force. In de hallen kan je onder, in en boven de vliegtuigen laveren. Voor A. is het een ongelooflijke, bijna buitengewone belevenis. Een vliegtuig van zo dicht bij zien is zelfs voor ons - ouders - verbluffend.
De acht hallen zijn - met de kinderen - misschien wat langdradig. Maar geen nood: er is een mooie speeltuin aanwezig, waar de houten schepen en kastelen hebben plaatsgemaakt voor een gigantische bommenwerper. Naast de hallen en speeltuin liggen de oude startbanen omgeven door uitgestrekte grasvelden. Heel de vallei is ingenomen door het vliegveld en z'n bijgebouwen.
En als je denkt dat je alles hebt gezien, ontdek je dat de liefde voor het vliegen hier diep zit. Er is een hal waar toestellen worden gerestaureerd en in ere hersteld worden. Vliegtuigen worden opnieuw vliegklaar gemaakt en er zijn vluchten gepland.
Vanop ons picknickdeken taxiet een Spitfire naar z'n startplaats. Het toerental gaat omhoog en de Spitfire gaat het gevecht met de zwaartekracht aan. Het geluid is fantastisch. Het is de V12 die op volle toeren ronkt en het herkenbare geluid uit oorlogsfilms produceert. De wielen gaan van de grond en boven ons cirkelt hij rond. A. en ik zitten met open mond te kijken.
En R.? Die eet ondertussen rustig haar boterhammetje met smeerkaas en weet niet wat er gebeurd.
A. en ik genieten nog de ganse dag na. De vliegtuigen, het geluid, de rust rond het vliegveld...het heeft wel iets. Zelfs voor wie niet zo gepassioneerd is door oorlogsvoering en geschiedenis, is dit toch een must. Echt...de moeite.
Vaderklap founding vader Dimi is de trotse vader van A en R, is zaakvoerder van branding agency maneuver.be en z'n passie voor fietsen uit zich in z'n blog pedalar.cc
