Het begin: vader worden

Hoe het gaat bij twee vaders of bij twee moeders, dat weet ik niet. Maar hoe wij het aanvoelen…dat is: een vader, dat word je. 

Bij de meeste vrouwen is er ergens een programma geïnstalleerd. Denken we. Geen idee, waar, maar dat programma zit ergens in dat prachtige vrouwenlichaam. Hun moederbord of zo. Het is aanwezig, maar staat op stand-by.

Bij de ene vrouw schiet dat moederbord al sneller in werking dan bij de andere. Bij de één misschien nooit. Dat kan zijn.

Bij ons kwam het langzaam uit slaapmodus. Na de eerste baby in de vriendenkring begon het langzamerhand te ontwaken om vanaf de eigenlijke zwangerschap helemaal wakker te worden.

Met een indrukwekkende vanzelfsprekendheid ondergaan ze de zwangerschap, de bevalling, de eerste dagen, weken, maanden en jaar. Alsof ze nooit iets anders gedaan hebben. Van het verversen van de eerste pamper over het voeden tot het in bed steken…het lijkt allemaal zo eenvoudig.

Inderdaad, ‘moeders doen ook maar wat.’

En toch…een moeder dat ben je, dat zit al dan niet in slaapmodus in je.

Bij een vader ligt dat anders. Je voelt geen negen maanden (of veertig weken. Onthouden dit, vaders) een baby in je buik.

Daar zit je dan in de infosessie over zwangerschap, amper beseffend wat er gebeurt. Loop je rond in een veel te grote babywinkel met veel te veel kinderwagens vol moederzilla’s. Thank god, I., dat jij zo niet was.

Plots – ja niet zó plots natuurlijk – ligt daar die baby in je handen voor de obligatoire eerste foto. En zit iedereen van ouders tot schoonouders aan te dringen om toch maar eens live te tonen dat je echt wel een pamper kan verversen.

Of blijf je de eerste keer een avond thuis om op je kind te passen, weent het de ganse avond en heb je geen idee na het over de rug wrijven, flesje geven, tuutje geven, pamper verversen, rondwandelen, kiekeboe doen wat je nog kan doen. Bij I. gaat dat allemaal zo vlot.

Zelfs nu nog, anderhalf jaar later voelt het nog niet als vanzelfsprekend aan. Terwijl bij die moeders alles van aankleden over troosten tot eten maken en opruimen tergelijkertijd allemaal zo vlot gaat. Eén kind, twee kinderen, drie kinderen…ze combineren het moeiteloos.

Moeder zijn, dat ben je.

Vader zijn, dat word je.