Op Sinterklaasweekend
Een van de hoogtepunten van een kinderjaar is ongetwijfeld de komst van die goede oude brave man. Sint-Maarten en/of Sinterklaas, vanaf half november draaien zij serieus wat overuren en nachtshifts.
Ze komen uit Spanje of Turkije met een paard, wat helpers – laten we de discussie even achterwege laten – en een hoop zakken vol speelgoed, chocolade en mandarijntjes. In ruil voor een wortel, een pintje, wat versnaperingen en een brief in een stinkende schoen laten ze graag wat speelgoed en lekkers achter. Enkel bij de brave kindjes natuurlijk. Stoute kinderen worden meegenomen naar ergens hier ver vandaag. Gelukkig zijn er dit jaar geen stoute kinderen geweest. Alle chance.
Het verhaal is welbekend en vanaf een jaar of drie is het argument “pas op of Sinterklaas komt niet meer” bruikbaar. Tijdens levensjaar één en twee is er nog niet veel besef over wat die man met zijn paard hier net komt doen en is het eigenlijk gewoon een extra reden om als vader een speelgoedwinkel binnen te stappen en thuis te komen met iets te veel speelgoed. We pleiten schuldig.
De komst van de Sint is een moment waarop ook wij vaders naar uit kijken.
“Het is de enige keer dat we verplicht worden om te liegen en gekke creatieve verhaaltjes te verzinnen over speelgoedkastelen in Spanje, een paard op een dak, een stoomboot vol speelgoed en een bejaarde grijze man die zich nog steeds door die kachelpijp weet te wurmen. ”
Het gaat verder dan enkel het verzinnen van verhaaltjes. Het gaat over het oprakelen van je eigen jeugdherinneringen. Het gaat over je inner child loslaten. Het gaat over gewoon het graag zien van je kind omzetten in pakjes. Ja we pleiten schuldig.
Uiteraard weet M op twee jaar amper wie die Sint is. En toch laten we ons een maand voor zes december al helemaal gaan, dwingen haar - weliswaar niet hardhandig - haar schoen te zetten, steken haar in bed, gooien er snel wat mandarijntjes bij, drinken het pintje uit en maken haar wakker met de gevleugelde woorden: "how how, snel snel snel, kom kijken. De Sint is geweest."
Je kan er veel over zeggen, analyseren en bestuderen, maar het is gewoon ook leuk. Samen met de dochter een tekening maken, met de vrouw stiekem overleggen wat je gaat kopen, 's morgens samen spelen. En ja, het pintje en de chocolade zijn lekker en aardig meegenomen.
Op Sinterklaasweekend
Wij van Vaderklap trokken met de twee gezinnen richting een blokhut in de Ardennen. Daarom thuis alleen spelen, als de Sint het dankzij zijn paard met ingebouwde GPS ook wel in de Ardennen zou vinden? Het was tevens een leuke reden om er eens even tussenuit te zijn. Het aangename aan het aangename koppelen, weet je wel.
's Morgens eitjes bakken, winterwandeling maken, een kamp bouwen, pizza's eten en dan aftellen tot de komst van de Sint. Eenmaal in bed komt hij langs. Gelukkig, hij vond de weg ook in het donker. Die paarden van tegenwoordig, ze kunnen toch al veel, he.
Het speelgoed wordt uitgepakt en klaar gezet. We mogen er van hem en de Speelpiet al eens mee spelen. Kwestie van het toch eens te testen. Samen drinken we de pintjes op. Het paard lust de raapjes en wortelen wel. Suikerklontjes, daar doen we niet aan mee. Slecht voor zijn tandjes. Daarna gaan we slapen. Op weekend met drie klein mannen, dat is toch wel vermoeiend.
De Sintchecklist:
- Verschillende biertjes van één van onze favoriete brouwerijtjes: Brussels Beer Project. De Sint en de bierpieten, die houden wel van het Belgische craft beer zeiden ze. Unesco werelderfgoed hadden ze gehoord en dat bier in Spanje (of was het Turkije) is niet te zuipen.
- Een tekening, samen gemaakt met de kinderen
- A zijn doosje met fopspenen, want die gaan mee naar Spanje.
- Raapjes en wortelen. Krachtvoer voor zijn paard, want de Ardennen, dat is echt wel ver.
Vooral A is 's morgens onder de indruk. De eenjarige R houdt zich vooral bezig met opeten van de letterkoekjes. De tweejarige M is nog niet goed wakker en twijfelt nog tussen het spelen met de Playmobil of het oppeuzelen van de chocolade.
Het ontdekken en verkennen begint. Dit voor mij, dit voor jou…papa, mama kom je mee spelen? Uiteraard." En af en toe smullen we van de chocolade.
De speelgoedkoffer zit weer wat voller. Ja, we pleiten schuldig.
Wat bracht de Sint?
- Playmobil: u kon hier al lezen waarom we fan zijn. Tot onze grote vreugde zijn zowel M als A evengrote fan.
- DUPLO: samen bouwen is zo tof. Daar hadden we het hier al eens over. De hoogste toren, een experimenteel vliegtuig of een wankel schip, ... we laten onze fantasie de vrije loop. Je kent het wel.
- Zoetigheden: we zijn fan van ambachtslui, mannen en vrouwen die nog zelf chocolade, speculaas en marsepein maken. Liever iets minder, wel duurder maar ambachtelijk gemaakte chocolade, dan iets van de supermarkt. Een persoonlijke keuze, die de Sint gevolgd heeft.
Bedankt aan DUPLO, Playmobil, Elisabeth chocolatier en bakkerij Van Hoorick om de Sint een handje te helpen.
Vaderklap founding vader Pieter is de trotse vader van M1 en M2.
Chef, eigenaar en evenementorganisator Coeur De Boef
