Op uitnodiging van Vaderklap gingen we met z’n allen – mijn dochter N, zoon V, vrouw en mezelf - naar Boulogne-sur-mer, Boulogne-sur-quoi? Inderdaad, ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Een blik op Google Maps bracht duidelijkheid. Zo ver lag het niet, en wel in Pas-de-Calais, net boven Normandië.

Eind september sprongen we op vrijdagavond net na het belsignaal aan de schoolpoort de auto in. Helaas niet gerekend op vertragingen op de Belgische wegen, waardoor we toch een viertal uren onderweg waren. Dankzij de verhalen van het Geluidshuis (dikke aanrader voor ouders en kinderen in de wagen!) verliep de rit toch aanvaardbaar vlot.

Overnachten deden we in een huisje van Holiday Suites in Equihen-Plage. Dankzij de digitale check-in (de sleutel lag in een kluisje klaar met alle gegevens) verliep het installeren supersnel en waren we net op tijd voor de ondergaande zon. Deze streek wordt de Opaalkust genoemd. Eerst zei mij dit niets maar als je tijdens de zonsondergang de vele kleuren zag van zee, natuur en lucht, snap ik de herkomst van deze naam volledig. De kinderen, de vrouw, glaasje wijn, de ondergaande zon en het weekend kon niet beter beginnen.

De volgende dag stond Boulogne-Sur-Mer op de planning. Ontbijten deden we in Holiday Suites. Dank aan de animatoren om het ochtendhumeur van de kinderen te doen verdwijnen als sneeuw voor de zon met een portie dolle pret.

Nausicaá

Na de croissant en de koffie trokken we naar Nausicaá, het grootste aquarium van Europa. Met de chauvinistische Fransen weet je nooit natuurlijk, maar onze verwachtingen waren hooggespannen. En ja, ik moet die Fransozen gelijk geven. Het is een echte aanrader, ongelooflijk impressionant! Ze creëren de sfeer van de zee beukend op een strand, diepzee, wijde oceaan of kustleven (boten, mangroves) met kijken, luisteren, aanraken en ruiken. Een plezier voor de zintuigen.

Eerst was er het traject met de verschillende sferen van de diepzeewereld. Kwallen zijn beduidend  mooier dan die blubberdingen op het strand, dat moet ik toegeven. In het gigantische aquarium daaropvolgend waren de grote vissen echt overweldigend, vooral de “rondvliegende” mantaroggen.

In de Californische aquaria en terraria was het vervolgens vooral genieten van rondkruipende beesten. Dochter N kneep telkens in mijn hand van schrik als de luie krokodillen met hun ogen knipperden. In de kijkkoepels waar je de anemonen in detail kon bekijken, kwam de magie van de tekenfilm terug als we Nemo en Dory zag wegzwemmen. Toffe beestjes van dichtbij.

Er waren verder bassins waarin roggen (zéér platte maar nieuwsgierige vissen) en andere vissen in laag water zwommen zodat je ze perfect kon aaien. Je moet weten, onze zoon V, is blind. De kleuren van de anemonen en vissen kan hij dus niet zien. Voelen en horen, daarmee kan hij zich wel een beeld vormen. Hun vreemde huid aaien vond hij dus erg fascinerend, terwijl onze eerst zo stoere dochter snel handjes in de lucht stak van zodra die platvissen kortbij kwamen.

Erna was er een schip waarbij je echte motoren voelde trillen. N en ik vonden het geweldig als we daar stonden schipper te spelen. Ze hadden een scheepsbrug (de plaats waar de kapitein aan het stuur draait) nagebootst die onder invloed van de golven mee bewoog in een wilde storm.

Omdat het zo’n mooi weer was konden we – na de innerlijke mens versterkt te hebben – met de kids spelen op het aangrenzende strand om nadien op het terras opnieuw te genieten van het stilaan ondergaan van de prachtige zon.

Afsluiten deden we in een lokaal restaurantje. Ik zou zelf met kinderen niet snel geneigd zijn binnen te gaan bij Le Nord Oue, maar afgaan op het uitzicht is inderdaad niet altijd een correcte waardemeter. Het was echt iets waar de locals geregeld naartoe gingen voor de lekkere en vooral verse visgerechten. Lekkere keuken zonder veel gedoe. Een aanrader.

Veel vissen levend in het wonderlijke Nausicàa, lekker bereid op mijn bord als avondeten, ravotten op het strand en blije gezichten van de kinderen, wat moet een mens nog meer hebben?

Ravotten op het strand en ridder spelen

Voor we de terugtocht aanvatten op zondag, haalden we nog een frisse neus op het strand. Iets wat voor onze V altijd leuk is. Daar kan hij vrij rondlopen zonder schrik te hebben van andere obstakels. Zo kunnen wij ook eens blind meespelen. Aanhoor onderstaande audio-opname en -mix van V.

Het strand in Equihen-plage is zéér vlak en dus de ideale speelplek voor V. Op zo’n momenten genieten wij nog meer dan anders, omdat de beperking van V dan even ‘bijna’ weg is.

Op de terugweg pikten we nog een bezoekje aan het mooie kasteel van Hardelot mee. Een verbouwd kasteel met prachtige tuinen met binnenin ruimtes die de tijdsgeest van toen goed weergeven.

Wat ons vooral opviel, is dat deze organisatie veel aandacht had voor mensen met een beperking: overal liften, opties om het kasteel te bezoeken met audiodescriptie en alles duidelijk aangegeven en voor blinden zelfs alle kaarten in reliëf met braille.

Na een ‘afternoon tea’ in de vorm van koffie en gebak, klikten we onze gordels vast en vertrokken huiswaarts.

De vele ongevallen zorgden ook voor flink wat vertraging op zondag, maar door het leuke weekend was er genoeg om over te babbelen. Moe maar voldaan sloten we het weekend af – deze keer zonder het aanzicht van een prachtig ondergaande zon - en doken de kinderen onder de wol.

Tips voor volgende keer: een dagje extra is aan te raden, want in Boulogne-Sur-Mer is nog veel meer te ontdekken zoals de oude kathedraal, rondkuieren in de haven en het oude centrum, …

Met dank aan Holiday Suites om onze Vaderklapper Karl en zijn crew een slaapplek aan te bieden in de herberg.