Als jongen werd ik geboren met voeten, armpjes, oren en neus. Net als mijn zus. Alleen had ik een piemel.

Geen probleem natuurlijk, lekker handig om te plassen in het wild, om ter verste mikken met m’n vriendjes, “kruispipi” met mijn vader, …

En dat die plasser ook regelmatig stijf werd. Dat was ook zo. Geen probleem natuurlijk. Al voelde het wel gek. Lastig, raar ook. Ongemakkelijk. Als kind had ik geen idee. Hoe dat kwam. Daarover spraken we thuis niet. Dat was gewoon zo zeker?

Toen de puberteit z’n intrede maakte was het gedaan met samen met mijn zus in bad gaan. Geen idee waarom eigenlijk. Dat was gewoon zo zeker? Soms had mijn zus buikpijn. Geen probleem verder natuurlijk. Ik had ook wel eens buikpijn. Wist ik veel wat menstrueren was…

Toen ik zelf vruchtbaar werd wist ik ook amper wat er gebeurde. Het overkwam me. Ik had geen flauw benul. Voelde heel wow en ook iets om niet over te spreken. Om stiekem, alleen te beleven ofzo. Van een veranderend lichaam… meisje wordt vrouw, jongen wordt man…

Mijn vader sprak me over “de bijtje en de bloemetjes” toen ik 17 was, over zaadlozingen, condooms en veilig vrijen. Beetje laat.

Wat had ik graag als jongetje meer toelichting willen krijgen. Niet enkel van leeftijdsgenootjes die stoer, onzeker, stuntelig en opschepperig het ook allemaal maar zelf probeerden uitzoeken, niet enkel van die leraar biologie die iets over de anatomie vertelde, niet enkel uit seksboekskes (lees pornosites anno nu)… Ik had het graag willen leren van volwassen mannen die vanuit hun eigen ervaring vertelden en leerden hoe je met mannelijkheid (lichamelijk, mentaal en emotioneel) kan omgaan. Hoe zij daarmee omgaan. Wat had ik dat graag geleerd op een ontspannen manier, relax, gewoon. Zoals m’n vader me leerde timmeren of autorijden. Step-by-step.

Wanneer ga je als vader dan wel in gesprek met je kind over seksualiteit? Wat is een geschikte leeftijd?

In mijn ogen kan je er als ouders niet vroeg genoeg mee beginnen. Laat je kind zijn lichaam ontdekken. Ga er relax of gewoon mee om, zoals sommige vaders vertellen. Je kind leren hoe hun lijf werkt, welke groei er aan zit te komen wanneer je kind voor de puberteit staat, wat je kind kan verwachten op mentaal, emotioneel en fysiek vlak.

Ik hoor vaders zeggen dat ze er zijn als hun jongens vragen hebben, dat ze wachten tot de jongens de stap zetten naar hen toe voor vragen, voor antwoorden.

Je zou ook zelf een voorzet kunnen geven. Een boek, een film, een gesprek of samen een stap zetten in open kijken naar ontluikende seksualiteit, nieuwsgierigheid naar de lichamelijke veranderingen, woorden leren gebruiken om in gesprek te gaan, voorbij de gène en het ongemak dat er mogelijk rond seksualiteit hangt.

Ik ben benieuwd hoe jij dit aanpakt.

Om vaders en zonen een stap te laten maken is er onder andere de workshop “vuist en voelen”. Jongens rond 10 jaar worden meegenomen in de wereld van veranderingen die er aan zitten te komen. Hoe reageert het jongenslijf, hoe ervaar je vruchtbaarheid, kracht, potentie en welke gevoelens kan je hierbij hebben? Hoe beleef je dit allemaal, in volle actie of juist in rust? Je kan dit doen met/voor je eigen zoon, pluszoon, petekind, neef, …

Vuist en Voelen