Een thema dat vaak een beetje in het verborgene besproken wordt, maar waar wel veel mannen en koppels over denken. Wij lichten u graag een beetje in over vasectomie.

Vasectowie zegt u? Laat me alle misverstanden even uit de weg ruimen en met de spreekwoordelijk deur in huis vallen. Vasectomie is het onderbreken van de zaadleiders bij de man om ervoor te zorgen dat er geen zaadcellen meer in het sperma terechtkomen en de man dus steriel is.  

Onderbreken van de zaadleiders. U weet dat als de man klaarkomt er niet alleen zaadcellen tevoorschijn komen. Het is mix van zaadcellen (slechts 1 tot 3%!) en vocht uit de prostaat en zaadblaasjes. Van dat vocht wordt niemand zwanger. Die zaadcellen daarentegen, die willen we tegenhouden als we geen kinderen (meer) willen. Er zal dus ook een kleine operatie plaatsvinden, onder plaatselijke verdoving, al is gehele verdoving eventueel ook wel mogelijk. Een operatie waarbij de zaadleiders doorgeknipt worden en een beetje teruggeplooid. Ze zouden anders wel eens terug aan elkaar durven groeien en zo voor verrassingen zorgen. En nu zijn we wel fan van verrassingen, maar niet altijd van dergelijke oeps-momenten.

Er is dus wel nog, voor de duidelijkheid, sperma na de vasectomie. Meer nog, er is amper verschil te merken tussen voor en na. Net omdat het de zaadcellen maar zo een klein onderdeel zijn van het ejaculaat.  

Stap voor stap nu.  

Ok, het vraagt om het overwinnen van een zekere schroom om als man naar de uroloog te stappen en daar, bijna letterlijk, alles op tafel te leggen. Geen zorgen, die man of vrouw is dat gewend. En bij het verkennende eerste gesprek is dat ook niet nodig. Afspraak maken, goed luisteren naar de raad en tips van de dokter is de eerste stap.  

De dag van de operatie word je dan in het ziekenhuis verwacht. Fris geschoren. En dan bedoel ik niet zozeer je baard, wel eerder de onderbuik, penis en balzak. Voorzichtig, laat het maken van de sneetjes maar over aan de arts. Aan de andere kant, als er dan toch iets genaaid moet worden, liever door een paar ervaren handen.

Eens ter plaatse, kleed je je onderste 50 percent uit en installeer je je op de behandeltafel. Ontsmetten, steriel laken erop en dan kan de dokter komen. Die zal links en rechts een klein sneetje maken, knippen, terugplooien en weer alles dicht maken. Reken max een half uurtje en... klaar.  

Hou er rekening mee dat je, ook al mag je dadelijk naar huis, niet zelf mag rijden. Voorzie dus een chauffeur. Koop een paar strakke onderbroeken voor de eerste dagen daarna. Je zal wat steun kunnen gebruiken. Je hebt ook een perfect excuus om het een tweetal weken rustig aan te doen. Geen sport, niets zwaar heffen, … Doet het allemaal toch meer pijn dan je zou verwachten, neem dan zeker even contact op met de arts.  

Hoera, we zijn er!  

Weg met condooms, pil, spiraal, … Helaas, pindakaas. Je bent nog niet direct onvruchtbaar. In de prostaat en zaadblaasjes zitten nog zaadcellen van voor de ingreep. Daarom dat je na drie maanden nog even op controle moet. Een week voordien een staaltje binnen brengen waarin ze dan op zoek gaan naar zaadcellen. Indien ze er dan nog vinden, zal je later nog een staal moeten afleveren. Dus zolang je geen groen licht krijgt van het ziekenhuis, nog even opletten.  

Waarom zou je dat in godsnaam allemaal doen?  

Een terechte vraag. Die dan ook een antwoord verdient. Rondvraag leert ons dat er vele redenen zijn. Voor sommigen speelt de gezondheid van de vrouw een grote rol. Ze stellen zich vragen bij de invloed van de pil op haar lichaam (en dat is naar aanleiding van het Astra Zeneca verhaal nog prominenter geworden…), het spiraaltje is ook niet altijd een geschenk. Voor anderen is het omdat ze zeker zijn dat ze geen kinderen meer willen en daar ook geen risico in willen nemen. Of omdat ze helemaal geen kinderen willen. Dat kan ook. Al zal de arts bij de laatste motivatie soms wel wat meer vragen stellen. Om zeker te zijn dat je achteraf geen spijt krijgt.  

En is het dan echt helemaal definitief?  

Ja. Je bent vanaf nu steriel, onvruchtbaar. En nee. Het kan altijd nog. Laat me even duidelijker zijn. Soms is het mogelijk de ingreep ongedaan te maken. Dan worden de zaadleiders terug verbonden en is de kans groot dat je weer vruchtbaar bent. Maar dat vraagt een nieuwe operatie. Wil je toch nog kinderen, maar zie je die tweede ingreep niet zitten? Ook daar zijn oplossingen voor. Je lichaam blijft zaadcellen aanmaken. Die kunnen ze dan bij jou weghalen en zo een bevruchting van de eicel doen. Maar dat is dan weer niet helemaal de natuurlijke weg. Dus, definitief? Ja. En nee.  

Maar wat dan...  

Met de zaadcellen die blijven geproduceerd worden? Die worden door het lichaam afgebroken en verdwijnen zo. Het is dus niet zo dat je een gigantische lading opbouwt...  

Als ik klaarkom? Is dat dan anders? In het begin kan het soms even wat pijnlijk aanvoelen, maar dat blijft niet duren. Je sperma zelf is, ik zei het al, niet merkbaar veranderd.

Met mijn vrienden, gaan die niet lachen? Het is verrassend hoeveel mannen deze ingreep laten uitvoeren en er toch weinig of niet over spreken. Dus misschien werk jij wel mee aan het doorbreken van het taboe?  

Met mijn gevoel van mannelijkheid? Dat gaan we toch niet laten afhangen van die 3 procent zaadcellen... toch?  

 Dit artikel verscheen ook al op www.minimi.be