Ik ben intussen twee jaar als zelfstandige aan het werk. Blij te kunnen zeggen, met succes. Werk genoeg, soms misschien wat veel, maar liever dat dan te weinig, dat begrijpt u wel. Maar net dat zorgt dan weer voor een uitdaging.

Het is zoeken naar een evenwicht. Een evenwicht tussen werken/geld verdienen en tijd voor de kinderen. Als enige verantwoordelijk voor het gezinsinkomen (alleenstaande vader en zo) voel ik die druk uiteraard ook. De buikpijn op het einde van de maand omwille van de financiën, het toch maar niet kopen van die nieuwe trui, met kerst de kinderen een activiteit in het jaar beloven om nu even geld te besparen,… Ik heb het allemaal mogen beleven. En als het even kan, wil ik er niet meer terug naartoe.

Maar, die bezorgdheid zorgt er ook voor dat ik moeilijk neen kan zeggen tegen opdrachten. En dus veel aan het werk ben. En dus mijn kinderen minder aandacht kan geven. Ik heb vaak minder tijd voor hen, of, beter gezegd, ik maak minder tijd voor hen. Papa gaat nog even dit doen, schattekes. Ik kom zo bij jullie zitten. Plots is het dan avond en slaaptijd voor de jongsten. Wanneer ze dan op vrijdag naar hun mama vertrekken, overvalt me dan het gevoel… Waarom heb ik me nu weeral laten vangen en meer gewerkt dan ik eigenlijk had willen doen…

En dan vraag ik me af… Ben ik de enige die daarmee worstelt? Ik vermoed van niet en vraag dan ook heel oprecht… hoe doe jij dat? Hoe zorg jij voor het evenwicht?