U kent de verzuchtingen waarschijnlijk wel. De jeugd van tegenwoordig, in onzen tijd he, ze moesten eens weten… Ik kom graag even de spreekwoordelijke loftrompet afsteken. Over die jeugd van tegenwoordig. Niet over ‘mijnen tijd’, dat komt misschien nog wel eens een andere keer.

De concrete aanleiding zijn de kampen van de jeugdbewegingen. Alle vier gingen ze hier op kamp met plaatselijke scouts. Een grote bende kinderen en jongeren onder leiding van een stel grote kinderen en jongeren. Iets waar ik ook in pré-corona tijden al veel bewondering voor had. Je moet het maar doen, zo een kamp organiseren, voorbereiden, begeleiden en afronden. Als late tiener of prille twintiger.

En toen kwam het vrolijke virus. Een extra uitdaging voor die jongeren. Kunnen we nog op kamp? Hoe, waar en op welke manier? Toch doen ze het, alweer. Een hele groep kinderen weer heerlijke herinneringen bezorgen. Niet iedereen was even enthousiast (heimwee kan een spelbreker zijn…) maar dat neemt niet weg dat ze het toch maar doen, die jongelingen.

Een ander punt dat ook wel eens positief belicht mag worden. Hoe makkelijk passen zij zich aan, die kinderen en jongeren… Gaan steppen en skaten? Mondmasker: check. Op straat rondhangen met de vrienden? Moeilijk momenteel, maar als we t dan toch doen, houden we afstand. Ik voel ook bij veel jongeren een grote positieve ‘vibe’. Zo wordt er hier in de straat veel geskate door een hele groep slungels, zoals ik 14 - 16 jarigen wel eens durf noemen. Ze ruimen hun rommel op, houden rekening met de buren en zijn vooral heel blij en enthousiast als iemand anders eindelijk iets landt waar hij/zij al heel lang op oefent.

Zo zijn er heel wat voorbeelden te noemen: zorgen voor elkaars huisdier tijdens een vakantie, aanmoedigen en luisteren als een ander het moeilijk heeft,… Ik ben niet helemaal naïef, er zijn ook andere verhalen. Maar zo nu en dan mogen we echt wel eens meer licht laten schijnen op alles wat er wel goed gaat.