Hiphop-, rock- en jazzvaders: we hebben ze hier de voorbije weken allemaal al aan het woord gelaten over hun muzikale overleveringen. Nu is reggae aan de beurt. Kruibekenaar Pieter Van Kerckhoven (36) is deejay bij Blackbird Soundsystem en reporter voor Reggae.be. Hij wil dus een echte boodschap overbrengen mét en óver ‘zijn’ muziek. Niet in het minst bij zijn kleinste grote fans: Wannes (5) en Noor (2). Welke ene plaat wil hij hen later schenken? 

Reggae en vinyl, het is een goed huwelijk. Ook Pieter zweert bij het zwarte goud. “Mij is het vooral om die warme sound te doen, en ook wel om het visuele aspect van de naald die zich een weg baant door die groeven. Bijzonder in de soundsystemcultuur zijn de mixes van verschillende ‘versions’ op dezelfde riddim. Die tracks vind je typisch op de kleinere 7”-, 10”- of 12”-formaten, waar maar één of twee nummers op staan. Dat vind ik geen nadeel, maar juist een voordeel. In donkere zaaltjes hoef je zo niet lang te zoeken naar die ene song op de plaat”, begint hij.  

Vinylverzamelaar

Zo heeft Pieter nu, naast een 900-tal vinylalbums, ook zo’n 600 -singles in huis; verdeeld over twee kamers. “Reggae en al zijn subgenres vormt natuurlijk de hoofdbrok, maar in mijn platencollectie vind je ook funk, jazz, soul, r&b, afrobeat, touareg blues, hiphop, folk, rock en het betere Nederlandstalige lied. Een uitsmijter is bijvoorbeeld ‘Jazz voor kinderen’, de plaat van Kapitein Winokio. Hierdoor kent ook Wannes nu al de handeling van een plaat opleggen, terwijl Noor erop danst”, lacht hij.

Zelf kende Pieter dit gegeven nog niet als kind. Bij hem thuis stond vroeger de radio wel op, maar platen of cd’s waren er niet aanwezig. Hij is dus een self made vinylverzamelaar. “Mijn grootmoeder, bij wie ik dikwijls over de vloer kwam, had wel een pick-up en platen met orgelmuziek. Het eerste vonkje moet daar dus zijn overgeslagen. Mijn eerste platenspeler vond ik echter pas in mijn tienerjaren, ergens bij het grof huisvuil. Toen ik later naar de universiteit ging, gebruikte ik de vele springuren om van de ene Antwerpse platenwinkel naar de andere te gaan. Zo groeide mijn collectie exponentieel aan”, vertelt hij.    

Op gevoel

Ondanks de grote platenkast en de vele opbergboxen vol vinyl, staat hier tegenwoordig ook dikwijls Spotify op, om nieuwe muziek te ontdekken. “Ik probeer daarbij niet te veel in hokjes te denken. Het enige criterium is het gevoel. Muziek die mij blij maakt of ontroert, koop ik, ongeacht het genre. Om muziek effectief te kunnen ‘voelen’, zet ik die graag goed luid. Mijn andere gezinsleden klagen daar wel eens over, met uitzondering van onze dochter, die echt luistert en de muziek al goed lijkt aan te voelen”, gaat Pieter verder.

Hoewel hij dus meerdere genres kan smaken, is er weinig muziek die hem zo diep raakt als reggae. “Daar hangen veel clichés rond, waarbij ik ‘Dat klinkt allemaal hetzelfde’ de meest irritante vind. Via onze dj-sets met Blackbird Sound wil ik dat dan ook ontkrachten. De soms zo fragiele stemmen, de meeslepende baslijnen, het aanklagen van sociale ongelijkheden en de soms eenvoudige maar razend actuele teksten, maken dat die muziek mij tot tranen toe kan bewegen. Tijdens live optredens is dat overigens al meer dan eens gebeurd.”  

The Congos

Pieter verwijst daarbij naar de rootsreggae van Midnite, met de vorig jaar overleden frontman Vaughn Benjamin. “Hij heeft mij in al die jaren al het meest geraakt en de fenomenaalste live-ervaring bezorgd, en heeft ook het grootste aandeel in mijn collectie. Zelfs voor doorwinterde reggaefans is hun muziek echter niet zo toegankelijk. Ik weet dan ook niet of één van hun meer dan zeventig albums wel geschikt is om aan mijn kinderen te schenken, al zou dat dan ‘Unpolished’ worden”, denkt hij luidop.

“Wellicht is het een beter idee om te gaan voor ‘Heart of The Congos’ van The Congos, uit de jaren 70. Het is de plaat die mij destijds geleerd heeft dat er zoveel moois te ontdekken valt als je jezelf openstelt voor iets anders dan het – al bij al vrij eentonige – aanbod op de gemiddelde Vlaamse radiozender. Het album omvat ook alles wat ik sindsien ben blijven zoeken in de muziek: samenzang, bijzondere stemmen, mysterieuze klanken …”

“Stiekem hoop ik dat mijn kinderen vanaf dat startpunt een gelijkaardige weg als ik afleggen om zo alsnog bij Midnite uit te komen. Als ik op een dag thuiskom en zie dat ze zelfstandig tussen mijn platen zitten te snuisteren, zal ik in ieder geval een heel gelukkig mens zijn!”