Blij met mijn kot, dat ben ik eigenlijk wel. Het lijkt wel bon ton te zijn om te delen hoe moeilijk het allemaal is, hoe zwaar het is met kinderen thuis. Hoe het al snel wine o’clock is. En oeh wat zal het goed zijn als de scholen weer open zijn en we de kinderen weer schoolwaarts kunnen sturen.  

Maar dan zie je bijvoorbeeld de filmpjes van Linde M, op StuBru. Verpleegsters die dag in dag uit moeten vechten voor andermans leven, dokters die proberen zelf ook recht te blijven,… Dan zie je dat er 170 000 Belgen wekelijks beroep doen op de Voedselbank. 170 000 Belgen die dus niet voldoende geld hebben om hun eten te kopen. Laat staan een fles witte wijn om het leven aan te kunnen.  

Dan zie je de oproep van Streetwize. Deel een foto met #blijmetmijnkot. Omdat er wereldwijd 150 miljoen kinderen geen huis hebben, dakloos zijn, nergens terecht kunnen. Kinderen die ook ziek kunnen worden. Kinderen die misschien geen ouders hebben om gek te maken.  

Dan lees je over mensen die hun werk (tijdelijk?) kwijt zijn. Die niet weten wat de volgende maand zal brengen. Mensen uit de muziek en kunsten, evenementen, … Dan hoor je iets later gelukkig het vertrouwde geluid van de onderwijsvakbond (nee, wij willen geen extra weekje werken...) Dan zijn er de gezinnen in de steden, klein behuisd, geen tuin die ook al weken binnen zitten. En de kinderen niet even naar de tuin kunnen sturen tijdens het e-peritieven... Eenoudergezinnen en singels die al weken niemand meer kunnen zien of vastpakken...  

Hoe beu ik het ook allemaal ben, hoe kak ik het ook begin te vinden, we hebben het zo slecht niet. Soms denk ik dat we dat te weinig beseffen...  Als je kinderen genoeg energie hebben om veel lawaai te maken, zijn ze gezond. Als je vrienden hebt om mee te bellen/skypen/… is er een sociaal netwerk. Beschik je dan ook nog eens over de juiste toestellen hiervoor ( laptop, smartphone) en kan je de rekening van het internet en telefoon betalen? Zonder al te veel zorgen lekkers kan kopen ‘om te bekomen van de dag’?

Dan denk ik dat er weinig reden tot klagen is…

Maar dat is slechts de mening van een alleenstaande vader van vier, zelfstandige met een inkomen dat teruggevallen is op 30% van het normale. En die toch elke dag geniet van het mooie dat het leven brengt.