Een warme lenteavond in april. Een van de vele dit voorjaar. Ik lig naast mijn zoon van zes in bed met een boek. Ik houd de wacht tot hij in slaap valt. Hij staart naar het plafond maar kan vanavond de slaap maar niet vatten. Ik vraag wat hem dwarszit maar er komt geen concreet antwoord. Ik zou nochtans redenen genoeg kunnen bedenken in zijn plaats. Plots duikt hij onder de lakens en zegt : “ik heb een idee!” Hij blijft even zitten met het deken over zijn hoofd getrokken en valt enkele minuten later vredig in slaap.

De volgende ochtend ben ik razend benieuwd naar zijn idee. “Papa”, zegt hij triomfantelijk, “ik heb gisteren een dromenmachine uitgevonden!”.

“Een dromenmachine?” opper ik oprecht geïnteresseerd. “Hoe mag dat dan wel werken?” Er volgt een gedetailleerde uitleg. Dat hij kokers met dromen kan vangen onder zijn lakens en die kokers op een speciale plaats in zijn hoofd kan steken waardoor hij goed kan dromen! Hij was er al een paar dagen op aan het broeden maar ineens had hij gevonden hoe hij dromen moest oogsten. Gisterenavond plukte hij er een over een walvis. De dagen, weken en maanden die erop volgen doet de machine - die mij doet denken aan De Grote Vriendelijke Reus- goed zijn werk. Ondanks een tijdelijk defect vonden dromen over circus, speelpleinen of de wilde natuur toch al de weg naar zijn brein.

Een warme herfstavond in november. Zo zijn er ook al veel geweest in dit speciale jaar. Ik lig naast mijn zoon van ondertussen zeven in bed met een boek. Ik houd de wacht en ben benieuwd welke koker er deze keer de revue zal passeren.

“Papa? ” fluistert hij zachtjes terwijl hij zich naar mij toedraait en met zijn hoofd net boven de lakens uitsteekt.

“Ja jongen”.

“Ik heb vandaag weer iets nieuws uitgevonden.”

“Wat dan? Vraag ik nieuwsgierig.

“Een uitvindersmachine !!!

Er lichten pretoogjes op. Mijn zoon doet vervolgens haarfijn zijn nieuwe meesterwerk uit de doeken. De machine kan in zijn hersenpan gekoppeld worden aan de dromenmachine waardoor hij de dromen die hij opvangt nu echt kan uitvinden en laten gebeuren. Enkel en alleen hij kan dat. Niemand anders ter wereld. 

Als het werkt is het briljant, een garantie op een levenslange Nobelprijs. Hij wordt de beroemdste uitvinder ter wereld, mijlenver boven Bell of Musk. We overlopen samen de mogelijkheden: de terugkeer van de dinosauriërs, een zwembad vol snoep en chips, een levenslang verbod op huiswerk. Nooit meer ochtendhumeur. De mogelijkheden zijn eindeloos. Ik luister geboeid naar zoveel overgave en fantasie. Het moet soms heerlijk toeven zijn in dat hoofd van hem. De vermoeidheid begint toe te slaan maar voor hij naar zijn dromenland verhuist en de wereld in zijn definitieve plooi zal leggen vraag ik hem of hij de machine voor het zekerste ook bij mij kan installeren.

“Ik kan het proberen, papa, maar ik weet niet of het zal lukken, ze werkt normaal alleen bij mij”.

Het programmeren kost blijkbaar veel moeite want hij dommelt in.

Ik wrijf de lange haren uit zijn gezicht en voel een kleine steek jaloezie opkomen. Als fantasie geld was, was hij vast stinkend rijk.

Het moet heerlijk zijn om met zoveel verbeelding in het leven te kunnen staan. Het helpt hem zichtbaar deze lastige periode door te komen.

Terwijl ik naar mijn zevenjarige nazaat kijk, vraag ik me af waar ergens,onderweg in het leven, de overvloed aan mijn fantasie is beginnen uitdunnen in ruil voor ernst en realiteitszin. Is het eigen aan ouder worden? Zou het terug ooit naar het kinderlijke niveau van weleer kunnen geraken moest ik er mij echt op toeleggen? Ik zou het eens moeten proberen.

De fantasie is niet weg, maar ligt soms verscholen achter dagdagelijkse beslommeringen. Mijn kinderen helpen me om ze op tijd en stond terug te vinden. Ik kan ze er alleen maar dankbaar om zijn.

Ik leg mijn hoofd op zijn kussen en begin nu echt te hopen dat zijn programma bij mij ook werkt. Ik sluit mijn ogen en overloop mijn mogelijkheden: Nooit meer ruzie tussen de kinderen moeten oplossen? Een rijsttafel voor 6 personen maar dan voor mij alleen? Nooit meer moeten opstaan voor de jongste ‘s nachts? Uitschuifbare stelten aan mijn auto tijdens de file? Toch een kerstfeest in het bijzijn van familie dit jaar? Tom Boonen die alsnog 5 keer Parijs Roubaix wint? Beleidsmakers die helder communiceren? Telepatische krachten die de wasmand zelf naar boven kunnen brengen zodat ik het niet vergeet?

In mijn hoofd ben ik nu niet meer te houden maar ik val in slaap in de hoop dat die ene ultieme koker mijn uitvindersmachine bereikt.

Razend benieuwd hoe de wereld en ik morgen zullen wakker worden. Leve de fantasie!