“Waar is m1?“

- “Die is spelen met het dochtertje.”

Na een rit van 5 uur arriveerden we in onze gezellige homestay in Ella. Terwijl ik de chauffeur afhandelde, was dochterlief zonder verpinken gaan spelen bij de dochter des huizes.

Beide meisjes zijn vijf jaar. Behalve het geslacht en de leeftijd hebben ze weinig gemeenschappelijk. Zwart haar, sluik haar, tenger en een bruine huidskleur vs blond, krullen, iets steviger en een bleek velletje. De eerste geboren in Sri Lanka, de tweede in België. 

Sinhala vs Nederlands. Engels is nog niet aan de orde. 

Ik piep door het venster van het huis naar binnen. Ze zitten op de grond met wat blokken te spelen. Later spelen ze hier samen op het terras en op het bed van M1. Mashi, M1 en M2. De M-Kids. Mashi zet een blokje op haar hoofd, de andere twee doen mee, ze lachen.

Ik kan niet ontkennen dat mijn vaderhart trots is als ik dit zie.. Voor M1 (en uiteraard ook voor M2) maakt het geen hol uit of ze zwart haar, tenger, bruin of een andere taal praat. Dat ze beduidend minder speelgoed heeft dan M1 zelf is ook totaal geen issue. Ze spelen gewoon. Samen spelen samen delen.

De voorbije drie weken liep M1 hand in hand met iemand van Libanon, ze praatte spontaan met iemand van Frankrijk, ging spelen met het meisje van hier en gaf al veel handjes aan de locals hier. Allemaal zonder zich van iets aan te trekken.

Op dat vlak kunnen we er al volwassenen nog iets van leren. Die jonge kinderen hebben geen wij vs zij, geen zwart vs blank, geen arm vs rijk. Ze zijn gewoon kinderen, die willen spelen. Samen spelen. Zonder vooroordelen. Gewoon plezier maken.

Noem het naïef of idealistisch, maar waar is het bij ons volwassenen heden ten dage fout gelopen? Waarom denken wij wel - of toch de meesten onder ons - wel in een wij vs zij?

Morgen reizen we verder. Morgen zullen er bij M1 traantjes vloeien, want ja, ze houdt wel van wat drama. Maar ik hoop van harte dat ze die indrukken, dat onbevooroordeeld sociaal zijn en samen spelen met iedereen ongeacht afkomst of achtergrond nog lang met zich mag meedragen. 

Dat ze een ruimdenkend en positief persoon mag worden. 

We hebben ze nodig.