Soms loopt het leven niet zoals je wil, dooft de vlam en sta je er alleen voor. Soms wakkert de vlam terug op en blijf je doorgaan. Zes vaders getuigen in de volgende reeks over hun relatie of hun scheiding en waar ze mee worstelen. Soms ontroerend, vaak interessant en altijd oprecht.

Deel 1: Wim

Als je niet praat, kun je geen ruzie maken.

Het is maar één van de vele wijsheden die Wim zomaar uit zijn mouw blijkt te schudden. Wim is er voor zijn kinderen. Zowel aan de schoolpoort (zodat ze niet te lang moeten wachten) als in “er zijn voor hen” (hij hoopt toch dat ze dat beseffen). Hij probeert er ook voldoende te zijn voor zichzelf. Want je kunt pas voor een ander zorgen als je ook goed voor jezelf zorgt.

In de allereerste aflevering van Studio Vaderklap, onze eigen podcast, vertelt hij onder andere over een aantal uitdagingen als gescheiden vader. Hij is ondertussen een vijftal jaren gescheiden. De eerste maanden waren zeker moeilijk. Er was boosheid en verdriet. Maar hij heeft samen met de mama van zijn kinderen de weg gevonden…

“Het grote voordeel van een scheiding (ai, dat klinkt fout)”

“We hebben een mooie scheiding achter de rug. We komen heel goed overeen. Daardoor kan ik er de week dat ze er zijn, heel erg voor kiezen om er écht voor hen te zijn. Soms zelfs een beetje té. Dat voelen we op donderdagavond, de laatste avond samen. Maar daartegenover staat dat ik daarna een hele week voor mezelf heb. Ik heb geleerd daarvan te mogen genieten. Dat als iets positiefs te zien. In het begin voel je je er schuldig over dat je geniet van je kinderen niet te hebben. Maar eens een paar dagen voor jezelf doet deugd. ’t Is een balans in zoeken naar evenwicht.”

Anders dan de mama

“Uiteraard zijn er andere afspraken tussen mij en de kinderen dan de afspraken die ze bij hun mama hebben. Ik geloof in mijn aanpak, maar respecteer de aanpak van de ander. En dat zorgt er voor dat wij nu beter overeenkomen dan de laatste jaren van ons huwelijk. Dat we op een fatsoenlijke manier kunnen communiceren.

In geval van een crisis hebben we al heel hard gemerkt dat we echt wel aan hetzelfde zeel trekken, ook haar nieuwe partner. Da’s heel fijn. We kunnen met z’n drieën op café gaan zonder dat er ook maar één iemand zich ongemakkelijk voelt. Da’s een ongelooflijk signaal dat we kunnen geven aan onze kinderen. Ik zeg hen dat ook. Ik wijs hen daar op. Ik wil gewoon dat ze dat zien. Dat ze beseffen dat dit niet ‘standaard’ is bij een scheiding. Zolang het lukt om af en toe te zwijgen en dingen te verdragen van elkaar (ik ben me er bewust van dat dit in beide richtingen zo is), ben ik daar heel erg trots op.”

Lijn in communicatie

“Onze kinderen hebben recht op zowel een verjaardagsfeestje bij mij als bij de mama. Op Kerst vieren hier én daar. Ze hebben de nadelen van een scheiding, dus mogen ze ook de voordelen hebben. Zolang er maar een lijn in communicatie is. Ik blijf dat aan iedereen vertellen: ‘Zorg dat je nog overeenkomt. Blijf met elkaar praten. Schuif je persoonlijke kwaadheid aan de kant in functie van je kinderen.’

Wij hebben ook hard geroepen en zijn ook heel boos geweest op elkaar. Maar op een bepaald moment moet het verstand en de kinderen weer boven dat alles komen te staan. Je voedt ze in jouw week misschien wel alléén op, maar toch ook niet. We hebben best wel wat overleg: over gsm’s en schermgebruik. Daar hebben we in grote lijnen dezelfde regels rond. De kinderen zien dat onze communicatie dus resultaat oplevert.”

Samen

“Mijn oudste zoon zei een paar jaar geleden, out of the blue, in de auto: “Ik vind het heel fijn dat -ook al zijn jij en mama geen koppel meer- jullie wel nog samen ouder-zijn!”

Moest ik ooit zwaar dementeren, hoop ik dat het het laatste is dat ik ooit vergeet. Want dat heeft me heel erg geraakt…”

Het volledige verhaal van Wim horen? Zoek Studio Vaderklap in een Podcast-app. De aflevering van Wim was de eerste. Ondertussen kwamen er nog nieuwe verhalen bij!

Meer weten over de podcast? Je vindt het hier: https://www.vaderklap.be/blog/2019/4/10/studio-vaderklap

Meer weten over deze themareeks? De komende dagen lossen we meer getuigenissen.

Deze reeks kwam tot stand door het werk van Stijn Dujardin. Hij zag mensen in zijn omgeving scheiden en hoorde er anderen over twijfelen. Voor Vaderklap verzamelde hij hun verhalen. Geen wetenschappelijk onderbouwde artikels. Wél herkenbare verhalen, hun persoonlijke kijk op wat geweest is en wat nog komt. Echte verhalen over hoe ze alles een plaats geven in hun (nieuwe) leven. Als uitlaatklep. Als hart onder de riem voor andere vaders.