We schrijven ergens halfweg juli. M1 is op kamp, I. aan het werk en ikzelf blijf een dagje bij M2, want de crèche is dicht.

Op mijn vakantie bucketlist stond ergens “iets doen met M2”. M2 is anderhalf, dus veel spectaculairs heeft hij niet nodig. Met de auto’s spelen is minstens even leuk als naar ergens gaan. Toch wil ik voor het laatste gaan. Hier thuis is er altijd de afleiding van I of de overgrootouders (voor hem) en de gsm of de pc (voor mij).

Ik wil eens gewoon ergens naartoe. Niets speciaals. Gewoon. Ergens. Quality time met mijn zoon. Niet meer. Niet minder.

Ik trek richting Kiewit. Jip, u bekend van Pukkelpop. Ongeveer een klein halfuurtje rijden van bij ons. Daar ligt op een groot domein een kinderboerderij. Niets speciaals, maar voor M2, een dierenvriend pur sang, zeker en vast een beleving.

Zo gezegd, zo gedaan. Buggy en luiertas. Check. Koekjes, druifjes en water. Check. Portefeuille. Check. We vertrekken niet al te laat. Kwestie van de middagdut voor te zijn. Het is net ver genoeg om niet aan de middagdut te beginnen.

Domein Kiewit, voor elk wat wils

Domein Kiewit is een uitgestrekt gebied, net buiten het centrum van Hasselt. Er is een educatief centrum en er zijn tal van activiteiten: de schatten van Vlieg, een familiezoektocht, etc. Verder is er een speeltuin, een speelbos, een grasveld met vijver en een groot bos met verschillende wandelingen. Je kan er ook iets eten of drinken en er is dus een kinderboerderij.

OK, toegegeven, het is echt een beperkte kinderboerderij. Geen Juffertje in’t Groen of zo. Je vindt er een paard, drie varkens, wat ezels, konijnen, kippen en cavia’s. Niets spectaculair, maar zoals verwacht is het voor M2 wel degelijk spektakel. Het kind is tenslotte om en bij de 20 maanden oud. Hij kirt, roept, wijst, lacht en produceert allerlei enthousiaste klanken. Het is duidelijk: dit vindt hij leuk.

We wandelen verder door het bos. Het speelbos is voor onze kleine ik-klim-overal-op-of-dat-nu-mag-of-niet uiteraard één en al plezier. Al is het soms veel te hoog gegrepen, hij wil en zal erop klimmen. Ook vindt hij weer een stok, ergens in de holte van een verdwaalde boomstam. Een kleine valpartij, met een beetje bloed aan de lip, kan de pret niet deren.

Tenslotte eindigen we in Taverne Koe-vert, een project van De Wroeter. De Wroeter biedt kansen aan zij die het nodig hebben en bouwde Koe-vert uit tot een gezellige plek met lokale producten en tal van lekkers voor jong en oud. Wij houden het op spuitwater, koffie én croque monsieurs. Net wat wij nodig hadden.

Domein Kiewit is los hiervan ook wel een aanrader voor de ganse familie. Ook met oudere kinderen. Je kan er ravotten, wandelen, picknicken, etc. Wij komen nog terug. (Neen, we werden niet betaald om dit te schrijven).

Stilaan wordt het tijd om naar huis te gaan. Tijd voor de middagdut. Toch die van M2. De buggy wordt ingeklapt en ingeladen en we zijn nog geen kilometer verder of zijn blauwe oogjes vallen dicht.

Een geslaagde vader-zoonvoormiddag. Meer van dat.

Wij werden voor dit artikel niet gesponsord, noch betaald. Weliswaar wel bedankt aan GB voor opklapbare buggy. Ideaal om samen met de zoon de wereld te verkennen.

Lees alles over ads op vaderklap via deze link.