Het is 24 december. Bijna 1 week onderweg.

Bijna 1 week op avontuur. Met Prinses M1 en Prins M2, die mag omgedoopt worden tot De Witte Don Juan Van Loksbergen. Hij is hier dé aantrekkingspool voor tientallen lokale dames van oudere leeftijd.

We arriveerden op onze derde plek. Sat Nam guesthouse, zonder dat we het wisten gerund door een Spaans koppel. Het wordt een rustige dag. In de late namiddag willen we toch nog iets doen. De Spaanse gastvrouw weet nog een mooie plek op wandelafstand. Ideaal voor de zonsondergang.

Toevallig ging een Libanees koppel ook kijken. Dus gingen we samen. Wij vier en hen twee. Ondanks een valse start van Don Juan M2 die weigerde om mee te gaan, verliep het voor de rest voorbeeldig. Eentje net zoals vroeger op reis. Of toch ook niet.

Via een steegje richting een oude tempel, de weg vragen aan de monniken, via hun privétuintje het wegje terugvinden naar het meer, het paadje volgen tussen metershoog gras, Prinses M1 troosten omdat haar voet in de modder verdwijnt om uiteindelijk de plek te bereiken. Een soort van Sas of minisluis die de rijstboeren toelaat hun velden te irrigeren.

De gastvrouw had gelijk. De plek is wonderschoon. Er is niemand. Helemaal niemand. Of jawel, 300m verder baden enkele locals. We zitten op de kleine pier. Een betonnen constructie van ongeveer 50 a 60 cm breed. De schrik dat een van die sjarels in het water valt zit er toch wat in.

De zon gaat onder. M1 houdt de hand vast van de Libanese vrouw. I zorgt dat M2 niet vrijwillig in het water springt. Het is prachtig. Dit is waarom we reizen. Libanon, België, samen op deze secret spot in Sri Lanka.

We keren terug. M1 rukt zich los van mij en loopt de laatste 100 meter hand in hand met de Libanese dame. Ze vertelt honderduit... in het Nederlands. Hoe tof is dat.

De Spaanse gastvrouw had allerlei Spaanse specialiteiten uit haar geboortestreek rechtstreeks geïmporteerd zoals allerlei lokale kaas, jamon, chorizo, etc. Haar kerstmenu bestaat uit een garnalencocktail met avocado, een kaasplank, een charcuterieplank en echte Spaanse paella. Inclusief sangria en rode wijn.

Op en top een Spaans menu in Sri Lanka. Een beetje gek, maar wel degelijk lekker. Bovendien slaapt onze kleine Don Juan en houdt M1 zich rustig bezig. We kunnen rustig eten - ook eens handig - én vieren samen met de Libanezen. Uiteindelijk kunnen we de Spaanse eigenaars en een Frans koppel overtuigen om ook aan te schuiven. Engels, Frans, Spaans, verschillende achtergronden en nationaliteiten allemaal samen rond de feestdis, is dat niet ook een beetje de kern van kerstmis?

Een prachtige zonsondergang op een secret spot, een authentiek Spaans menu, vier nationaliteiten rond de tafel, nieuwe vrienden en Sri Lanka met de kinderen: dit is een kerstavond voor de geschiedenisboeken en nu al een van de hoogtepunten van de reis.

Reizen met kinderen is inderdaad een onderneming, met meer gedoe en misschien niet altijd evident, maar momenten zoals die bewuste kerstavond, daar doen we het voor. Dat zijn de dingen die we vroeger deden en die we ook nu nog zoeken en willen beleven.

Reizen met de kinderen is een avontuur, maar dit is een avontuur om niet snel te vergeten.