Daar zit ze dan, mijn kleine meid. De oudste van de twee. Ze heeft zichzelf ondergedompeld in een rollenspel. De juf (haar rol) en enkele kindjes gaan naar school. Met de bus.

Nog één nachtje slapen en ze vertrekt ook echt terug naar school. Naar de tweede kleuterklas, jawel. Terug naar “de savanne”. Het leek gisteren te zijn, die eerste dag naar school. (zie: schooltijd deel 1)

Ze speelt van schooltje. Haar poppetjes hebben, toeval of niet, dezelfde namen als haar buurmeisje, buurjongen, broer en enkele klasgenootjes. De boekentasjes gaan in de lockers, ze luisteren naar juf I., eten hun bookes op, etc. Aan fantasie geen gebrek. Hoe zalig is die kindertijd.

Binnen enkele dagen wordt de fantasie weer werkelijkheid.

Het is Schooltijd.

Schooltijd, part 2.

Vorig jaar trad ze voor de eerste keer binnen in die nieuwe wereld. De broer zat nog in de buik van de mama, veel ouders, een boel kinderen en zij met haar veel te grote rugzak. Haar enthousiasme om aan haar nieuw hoofdstuk te beginnen smolt als sneeuw voor de zon bij het effectief betreden van “de savanne”. Met de nodige emoties bij haar en ons begon ze aan haar nieuwe loopbaan, aarzelend zette ze haar eerste stapjes op de speelplaats, de wilde savanne vol juichende kinderen, enthousiaste juffen en verlegen peuters.

Ze begon onderaan de speelplaatshiërarchie, vond langzaam haar plekje in en buiten de klas, en leerde grote en kleine mensen kennen. Ze maakte volgens mij de mooiste tekeningen van de wereld, danste haar schoolfeestdansje tientallen keer in de living, maar stond stokstijf op het podium, at niet elke dag haar bookes op en kwam thuis met de wildste verhalen (hoewel niet altijd even waarheidsgetrouw). De fietstochtjes naar school terwijl zij honderduit vertelde, waren mijn energieboost voor de rest van de dag.

Ze bloeide open, ontwikkelde zich, leerde bij en groeide zienderogen.

Ik stond erbij en keek ernaar.

Het jaar vloog voorbij. Ook de vakantie vloog voorbij. Hoewel ik me bewust was van “de 18 zomers” (lees: 18x zomertijd), heb ik toch niet het gevoel dat ik er alles uitgehaald heb. En zie nu, mejuffer M1, is klaar om naar de klas van juf K. te vertrekken. 

Nog één nachtje slapen en we laten ze terug los op savanne. Ze zal verder openbloeien, zich ontwikkelen, bijleren en groeien. Ze zal nog mooiere tekeningen maken, misschien wel dansen en heel misschien haar bookes allemaal opeten.

Ik kijk er naar uit om terug samen naar school te fietsen, nu nog achterop en wie weet, op het einde van het jaar, naast me op haar eigen fiets.

Ze staat alweer een trapje hoger in de hiërarchie van die wilde savanne. 

En ik...

Ik sta erbij en kijk ernaar.

Het ga je goed, meisje. Veel succes en plezier. Kleur goed en vooral amuseer je.