7 Weken geleden begon mijn lange zomervakantie. Ik koppelde mijn jaarlijkse vakantie aan een maand ouderschapsverlof (zie mijn eerdere post). Tijd voor mijn gezin. Een zo goed als maagdelijke agenda, op een weekje Italië en een weekendje Vlaamse Ardennen na.
Voor de rest zouden we het dag per dag bekijken.

En dat is aardig gelukt.

Was het een vakantie van uitslapen? Nope.

Eentje met een happy hour elke dag? Nope. Tenzij je 5u ’s morgens een happy hour vindt.

Was het een verlof vol Grote Spannende Gebeurtenissen? Tja. Ook niet helemaal.

En toch. Ik heb ervan genoten. Onze twee dochters ook. En mijn vrouw ook. Denk ik. Hoop ik.

Het was wat schipperen. Onze (bijna!) zevenjarige heeft niet helemaal hetzelfde ritme of dezelfde interesses als haar zus van zeven maanden. Maar we hebben wel wat uitstappen gedaan en toffe dingen gezien. We hadden een checklist voor elke uitstap: Is er in de buurt een plaats waar we haar luier kunnen verversen? Kunnen we ergens een flesje opwarmen? Kunnen we ergens schuilen? Is het buggy-vriendelijk? Maar ook : is het uitdagend genoeg voor onze andere dochter van bijna 7? Het was even aanpassen. Maar we zijn er toch aardig in gelukt.

We hebben veel schatten gezocht (en gevonden). Zonder zwans: van de Schatten van Vlieg-zoektochten zijn echt tof. Er zijn er een 300-tal, verspreid over gans Vlaanderen. Gratis voor de kinderen, soms een kleine kost voor de ouders. Er waren toppers bij, zoals het kasteel van Wissekerke in Bazel. Of de zoektocht in Natuureducatief Centrum De Kaaihoeve in Meilegem.
We zijn op weekend geweest, naar de Vlaamse Ardennen. We zijn de dieren gaan bekijken in verschillende dierentuinen en hebben loom van de hitte in zwembaden gehangen.

We zijn samen naar de beenhouwer geweest. Samen tot aan de ijsjesman Knut (jep, zo heet die – allez, zijn ijsjeskar. Ja. Die heeft ook een naam.) gewandeld. Een paar keer zelfs. De ijsjesman en ik zijn intussen bijna bff’s, met dat warme weer.

We hebben toertjes gedaan, op zoek naar verkoeling of het zandmannetje. Taartjes gebakken.
Samen gegeten. Gespeeld. Gelachen.

Samen.
Want daar was nu tijd voor.

Een ding staat vast: juli en augustus 2019 zijn al geblokkeerd in mijn agenda. Met een dochter van 1,5 en een van 7 dan. En een andere checklist. Maar met evenveel wandelingetjes naar de ijsjesman.

En evenveel samen. Want daar gaat dan weer tijd voor zijn.