Ja, ik beken. Ik ben waarschijnlijk de enige man die geen enkele match van de Rode Duivels gezien heeft. Die tijdens de eerste match tegen Engeland in de tuin van de b&b zat met een tijdschrift. Een automagazine, dat wel. Terwijl mijn vrouw met onze twee dochters op de kamer zat te supporteren voor Hazard en co.

Ja, ik beken. Wanneer er thuis iets praktisch moet bedacht of uitgevoerd worden, doet mijn vrouw dat. Ik mankeer het inzicht. Niet dat ik het niet wil, ik heb het gewoon niet. Ikea-kast in mekaar steken? Euh, ik niet… . Muur schilderen? Alleen als het met vegen mag. Terrasboordje zetten? Als het zonder metserskoord mag.

Ja, ik beken. Vanmiddag vertrok onze oudste dochter voor de eerste keer op bivak. Ik heb het er moeilijk mee. Tranen in de ogen. Dat prutske zien vertrekken, zonder haar knuffel die zes jaar lang niet van haar zijde is geweken. Ik weet nu al dat ik vijf dagen mezelf niet zal zijn. ‘Ach, ze moeten dat maar gewoon worden, die kinderen. Worden ze hard van.’

Hopelijk geldt dit voor vaders ook.