Juli, 35°, stad aan een rivier, zomervakantie en twee kinderen. Heerlijk. Wij gaan kamperen dit jaar.

Hier thuis wordt er hard gewerkt aan het uitbouwen van een zelfstandige zaak. Dat betekent dat er een van ons vaak terug naar huis gaat om te werken. We trekken dus niet naar verre zuiderse landen, maar blijven dichtbij en gaan als het mooi weer is. 

De zomer is al weken bezig dus het is nu de moment. Alleen staat de agenda al vol met plannen…

Al vind ik het woord vreselijk klinken, het wordt een zogenaamde staycation.

In de eigen tuin is goed om het opzetten van de tent te oefenen, maar net wat krap om echt te kamperen. Althans toch in een grote gezinstent…

Dus we zoeken het net iets verder, aan de overkant van het water. We nemen de veerboot naar de overkant in plaats van de gebruikelijke tunnel en zetten onze tent op in de schaduw van de oude molen.

R. en J. testen hun nieuwe slaapzakken (niet gesponsord ;-) ) en plannen wie aan welke kant van de tent slaapt.

Met deze tropische temperaturen is het chillen in de schaduw even goed vlak bij huis een heerlijke bezigheid.

Flaneren langst het water, voetjes in het water, spelen op “de plage” en ’s avonds eten met uitzicht op de zonsondergang boven de feeëriek verlichte havenindustrie.

Het plaatselijke openluchtzwembad uitproberen, alle speeltuinen testen en mijn zoon aanmoedigen om van de ramp te steppen… dromen dat het lukt, angst voor de diepte, frustratie dat het andere kinderen zo vlot lukt, en dan uiteindelijk toch durven! Genieten van de ride en de kriebels in de buik.

Afwisselend pendelen mijn vrouw en ik naar thuis, gewoon met de fiets, om te werken en andere geplande zaken te regelen…

’s Avonds samen voor de tent, met z’n twee, geen huishouden dat ons afleid, tijd voor elkaar.

Hoe dichtbij het ook mag zijn, we zijn er even helemaal uit geweest.

Topvakantie voor zij dit niet al te ver willen of kunnen.