Beter een goeie buur, dan een verre vriend.

U kent het spreekwoord wel. Zelf groeide ik op in een straat, waar burenliefde hoog in het vaandel gedragen werd. De vrouwen gingen samen naar concerten, de oudere kinderen pasten op mij en mijn zus. In de zomer werd er bij elkaar gebarbecued, met verjaardagen werden cadeautjes uitgewisseld en een tekort aan eitjes werd aangevuld in ruil voor wat versgebakken wafels, etc.

Nu nog kregen mijn kinderen bij hun geboorte vanuit West-Vlaanderen cadeautjes. Het creëerde een soort van hechte en warme microgemeenschap, waar je op terug kan/kon vallen, wanneer het nodig was.

Burenliefde kreeg ik dus met de paplepel ingegeven. Ik heb nooit iets anders gekend. Waar ik ook woonde, probeerde ik de band aan te halen met (over)buren. In onze drukke en hectische leven was dat niet altijd evident.

Nu we eindelijk gesetteld zijn, en wel in De Limburg, kreeg ik hulp uit onverwachte hoek: de dochter. Na een week hier wonen, ging ons dochter al aan Den Draad te praten met N, de 6-jaar oudere dochter en V, de 3-jaar oudere zoon van de buren. Enkele weken later stond ze al aan de andere kant van die omheining te spelen met N en V. 

M1 fungeerde als volleerde ijsbreker. Ze legde samen met N en V onbewust een spreekwoordelijke brug over die groene afspanning. Het klikte niet alleen tussen de kinderen, maar ook tussen ons, de ouders.. En zo geschiedde.

 Pannenkoeken werden gegeven. Chocomousse kwam terug. Zij kwamen hier brunchen, wij daar pizza eten. En N, V en M1? Die speelden lustig buiten.

Nu de winter voorbij is en het vakantie is, zien ze elkaar dagelijks. N komt naar hier, M1 gaat naar daar. Het leeftijdsverschil lijkt hen voorlopig nog niet te deren. Ze spelen papa en mama, juffrouw en kindje of kamperen onder de tafel. Ze beleggen pizza's of bakken samen koekjes. Buiten toveren ze de zandbak om tot koekjesbakkerij, maken de glijbaan onveilig en gebruiken de tak van de notelaar als schommel. Het is aandoenlijk om ze samen te zien samen ravotten. Samen kind te zijn.

Vorig weekend lagen ze daar in de zon, op hun dekentje, beiden met een zonnebril, N met een kidsversie van een GoPro. Even dacht ik dat mijn dochter een tiener geworden was. Het deed mijn vaderhart wel wat. 

N is M1 haar voorbeeld, haar heldin, haar grote zus en haar beste vriendin - al weet ze uiteraard de betekenis van dat laatste nog niet. Dankzij die burenliefde trekken ze elkaar naar buiten, steekt M1 ongetwijfeld veel op van de oudere N en heeft ze een extra speelkameraadje op school.

"Komt N vandaag?", is niet zelden het eerste wat M1 bij het ontwaken mompelt.

Betere een goeie buur dan een verre vriend. 

Geen twijfel mogelijk.