Nee, ik ga het even niet hebben over een goedheilig man en zijn ( tja, welk adjectief past hier tegenwoordig bij) pieten. Er zijn heel wat sites, waar je alles en meer kan terugvinden over deze vrolijkerd en zijn vrienden.

Nee, hier worden voorbereidingen getroffen voor ander leuks. Met twee kinderen in het middelbaar zijn het de examens die hier steeds meer het spanningsniveau bepalen. Misschien voorlopig nog enkel bij vader. Hoewel, in gesprek wordt er steeds bevestigd dat zij, N en L, het ook erg spannend vinden. Maar als vader dan suggereert toch al eens aan de voorbereiding te beginnen, wordt er meestal gedraaid met ogen, gevolgd door een gezuchte ‘natuurlijk papa…’

L staat voor haar eerste reeks examens in het middelbaar. Bij haar is de spanning al wat groter. Ik hoop dat ik het allemaal ga kunnen… hier is mijn rol eerder supporteren en tips geven. Die tips worden gegeven vanuit een realistisch ‘benieuwd of ze er iets mee zal doen’ gevoel. Zo nu en dan is een ‘Komaan, begin eraan’ ook wel op zijn plaats.

N zit in het derde jaar en beschouwt zich steeds meer als een ervaren student. Wat weet die oude man nu nog van school en studeren? Tuurlijk kan ik heel goed samenvatten en leren met muziek volop en een constant piepende telefoon naast me… Dat is nu eenmaal zo tegenwoordig… Lotgenoten-ouders zullen deze gesprekken waarschijnlijk wel herkennen. Zag u hoe ik het neutrale woord ‘gesprekken’ gebruikte en niet koos voor ‘discussies’?

Duimen maar dat al het gedoe dat de komende weken voor ons ligt, ook zal opbrengen. Ik haal in ieder geval veel vers fruit in huis voor de vitaminen, chocolade voor de moeilijke momenten en snoep als aanmoedigend voedsel.

Alle vertrouwen in die twee, ze komen er. Ieder langs het eigen pad. Ik kan alleen maar duimen en mee proberen te sturen, weg van de valkuilen en hindernissen die we als ouders vaak wel zien komen…

Photo by Jonny McLaren on Unsplash