Ik ben fan van Pizza’s in alle maten en gewichten al van voor ik kinderen had. Het is makkelijk, snel en eenvoudig. Nu - met kinderen - nog steeds. Want kinderen en weinig tijd gaan vaak hand in hand. Te vaak. En wanneer de tijd krap is, ga ik vol voor de makkelijke snelle hap.

Eten is geen werkwoord

Ik moet toegeven dat ik eten al te vaak zie als functioneel. Zeker niet als een werkwoord. Pizza’s zijn ook al zo vaak een reddende engel geweest in m’n leven. Wanneer er niks in huis is, zit er wellicht nog een Dr. Oetker in een verborgen lade in de diepvriezer. Zelden heeft de vriezer me teleurgesteld. Heerlijk is dat. De zoete overwinning van het vinden van voedsel in tijden van schaarste. Vaak gepaard gaand met een opgewekte juichkreet vanuit de berging: “Er is nog pizza!"

Kinderen en pizza

Ook kinderen en pizza’s zijn een goed huwelijk. Zelden een kind geweten die geen pizza’s lust. Geen idee hoe het komt eigenlijk. Het lijkt wel of kinderen geboren worden met een natuurlijke voorliefde voor pizza’s. Het gaat er bij de koters vlot in. Al sinds ze vast voedsel meester kunnen, lusten ze pizza. Ze lusten het op restaurant, zelfgemaakt of uit de diepvriezer. Dat maakt ze niks uit. En mij eigenlijk ook niet.

Een variatie op het thema.

Steevast grijp ik naar Dr. Oetker. Een baken van herkenning in de vriesafdeling, een garantie op succes thuis en landelijk verkrijgbaar. Van supermarkt tot nachtwinkel. En plots ontmoet je voor het eerst pizza’s van Dr. Oetker in de versafdeling. Een verrassende ontdekking eerlijk gezegd. Ze lijken rijkelijk belegd en je ziet door het venstertje de ingrediënten al op je hapklare deegbodem liggen. Deze nemen we mee. “Kinderen, vanavond is er verse pizza!"

Conclusie

Lekker die nieuwe Dr. Oetker Pizza Fresca. Sneller klaar dan de diepvriesvariant. En volgens ons ook iets smaakvoller. En bovenal een feest op tafel en de mond.

Bedankt aan Dr. Oetker dat we deze pizza’s konden uitproberen. De kinderen zijn de dokter dankbaar.