We schrijven 4 januari, een stormachtige winteravond ergens in Limburg.

Het is 20u00. De hoogste tijd voor M1 om richting bed te trekken.

• "Pyjama aandoen en flesje drinken, M1?"
• M1: "Neen, niets." - gaat zitten op de grond met het hoofd naar beneden
• "OK, zonder flesje en pyama dadelijk naar bed of pyama en nog wat spelen. jij mag kiezen?"
• M1: "OK..."

Ouders - M1: 1-0

De pyjama wordt aangedaan, het flesje leeggedronken en we eten samen met pop 1 nog samen een ingebeeld hapje. Een bord met koekjes, appelsien, peer en een eitje. Njammie, njammie.

• "Bon, M1, tijd om naar bed te gaan."
• M1: "Gisteren was het papa, vandaag mama?" Ze liegt.
• "Het is papa. Hup hup."
• M1: "Ik wil mama...". 
• "We hebben een nieuw lampje, ga maar snel kijken..."

Het werkt. Ze rent met papa in haar kielzog naar boven. Het is 20u09.

Ouders - M1: 2-0

• "Eerst tandjes poetsen".
• M1: "Neen..." 

Ze aarzelt, maar loopt dan toch richting badkamer.

Ouders - M1: 3-0.

Duimpje voor onszelf. 

• M1: "Eén verhaaltje op de schoot? Eentje in bed?

Nadat ze eerst - onhandig dat ze is - bijna van mijn schoot valt, lees ik verder, waar we gisteren eindigden. Aagje is ziek, Dollie zit in de tas van de dokter - dat weten M1 en Pluk nog niet - en Pluk is in paniek. Zeker nadat de Flattekat hem op stand jaagt. Halverwege het hoofdstuk stop ik. 

• "Verhaaltje afgelopen."
• M1: "OK, nog eentje in bed, he?!".

Zonder morren kruipt ze onder de dekens. Ik wens haar slaapwel en geef haar een nachtzoen.

• M1: "Ik ga je missen, papa." - ze kan nogal slijmen, die van ons.

Ik begin aan "verhaaltje 2". Pluk loopt woedend weg van de Flattekat richting Familie Stamper. Hij lucht er zijn hart en eet de frietjes op.

ze slaapt nog niet...

Ik lees verder. Pluk loopt weg. De televisie is stuk bij de Stampertjes, hij kan het fiksen. De Stampertjes kijken naar tv. 

• "Warempel. 't Is onze dokter.... wat gaat hij doen? Ssst...jongens allemaal stil.
• M1: "Waarom?"
• "Waarom wat?"
• M1: "Waarom moeten de Stampertjes stil zijn?
• "Omdat de dokter op tv is..."
• M1: "Waarom?"
• "Omdat hij vertelt over de stipjesziekte." - Hij vertelt over de mazelen, maar ik hou het op de stipjesziekte, oftewel de windpokken, die ze onlangs had.
• M1: "Waarom?"
• "Omdat de mensen de stipjesziekte hebben."
• M1: "Waarom?"
• "Omdat het koud is en de mensen dan sneller ziek worden. Daarom."
• M1: "Ah ok."

Ze zwijgt en draait zich.

Ouders - M1: 4-0

Ik lees nog wat verder. Pluk wordt herenigd met zijn duif. En ik stop met lezen. Even is het stil...

• M1: "Papa, verder lezen..."

....

• M1: "Papa, lees nu toch verder. Begin..."

Ik plooi.

Ouders - M1: 4-1

Ik lees verder. Pluk wil weten hoe met Aagje is. Ze vormen een apenketting, wat inhoudt dat Vader Stamper "een ketting" vasthoudt van drie stampertjes en Pluk. Die hangt te bengelen ter hoogte van de 19de verdieping van de Petteflet. Verantwoord ouderschap heet zoiets.

Ik stop. Ze slaapt. Denk ik.

• M1: "Papa is gedaan. Nu mama."

Ouders - M1: 4-2

Ik zeg dat ze moet zwijgen. Het is goed geweest. Ze is zogezegd niet moe. Ik lees nog wat verder. Aagje moet naar zee en de Stampertjes ook. De dokter zal het regelen. Ik weet dat ik te veel toegeef, maar ik wil geen scene. Ze slaapt nog altijd niet. Ik geef het op. Ze krijgt haar zin. De mama mag verder doen. 

Ouders - M1: 4-3

Ik loop naar beneden, ga I halen. M2 slaapt nog niet, dus ga ik terug naar boven. En wie zit daar in de stoel? Inderdaad, M1. Ik moet boos zijn, maar die guitige blik is aandoenlijk. Ik stuur ze terug naar bed.

Ouders - M1: 4-4

Het spel zit op de wagen.

Ondertussen is de familie Stamper op de rug van Langhors al op weg naar Egmont aan Zee. M1, die valt maar niet in slaap. 3 jaar oud, een dag gespeeld in het ballenbad van IKEA, bij Moeke, met haar poppen, haar knikkerbaan, haar broer...maar moe, nee hoor.

Ik doe de deur op een kier en lees wat verder. Ze woelt. De Stampertjes komen aan in Egwijk. Ze begint weer te praten. Ik zeg dat ze moet stil zijn. Ik stop met lezen. Ze wordt boos en begint te wenen.

• M1: "Mama moet komen."

Ik zeg dat het genoeg is, sluit de deur en wacht ...

Ze roept en ze weent. Het is 21u23. Ik wacht. Dit stopt wel. Ik zal winnen. I komt naar boven.

• I: "Steek ze maar bij mij en M2 in ons bed."

M1 kruipt uit haar bed. Ze kijkt me niet aan en loopt naar onze kamer, naar ons bed. Ze gaat naast mama liggen. Haar krokodillentranen zijn als bij wonder verdwenen. Haar guitige blik is terug. Ik ga naar beneden.

Ouders - M1: 4-5

Het is 21u29.

Ze wint.