Als kind had ik een oeverloze fascinatie voor de dierenwereld en stilde die honger in de zoo, natuurdocumentaires, encyclopedia en andere boeken. Althans zo herinner ik het me. Ik heb geen idee vanaf welke leeftijd het proces is begonnen. Graag pijl ik naar de interesse voor die fascinerende wereld bij m’n zoon en heb een plan: Ik laat de magistrale onderwaterwereld van Blue Planet II op hem los. 

Blue Planet II
Het is een vervolgreeks op de eerste reeks die vijftien jaar geleden is ontwikkeld door de BBC. Destijds bestempeld als een éénmalig en ‘definitieve’ reeks over het leven in en om de zee. Maar kijk: vijftien jaar later zijn de oceanen, de kennis ervan en de filmtechnieken in die mate geëvolueerd dat een nieuwe reeks zich opdrong bij de BBC.

We nestelen ons in de zetel
We zetten ons in de zetel en kijken in een mooi vader zoon-moment naar de beelden. Ze roepen wel wat vragen op bij hem. Het vraagt enige vorm van abstract denkwerk om je als kind onder water te begeven en je oriëntatie niet te verliezen tijdens het bekijken van de reeks.

Het is makkelijker voor een kind om te kijken naar een zebra dravend in de avondzon op de savanne dan om  orka’s te zien jagen op makreel in de kille waters tussen de Noorse fjorden. Maar het blijft prachtig en het ritme van de reeks zit goed. Hij laat me na een kwartiertje wel zitten en dan is de concentratie over. 

Ik blijf kijken
Net als Planet Earth II vorig jaar verlegt Blue Planet II opnieuw de grenzen van de natuurdocumentaire, met ronduit adembenemende beelden van het leven in de zeeën en oceanen, en op de kusten over de hele wereld. De muziek komt van de hand van Hans zimmer (Gladiator, The Lion King, Pirates of the Caribbean,…), de innemende stem komt van Vic De Wachter en samen vormen ze met de beelden voor een parel van een reeks. 

Conclusie en toekomst
Bij mij heeft het de eerste aflevering wel een kinderlijke verwondering in me wakker gemaakt. De reeks is in staat je te verbazen en te ontroeren. Het ritme van beeld en muziek is fabelachtig mooi. Maar de reeks zet je ook aan het denken. Dat we als mens niet zo goed bezig zijn. En ik heb het gevoel dat ik m’n zoon meeneem in een perfecte wereld die al helemaal niet zo perfect meer is.

Ik wens onze (klein)kinderen immers dezelfde jeugd toe als mij. Onbezonnen zwemmen in zoete en zoute wateren vol leven en natuurpracht. En we zijn die natuur aan het verliezen. Ik hoop en wens dat we met z’n allen binnen 15 jaar Blue Planet III voorgeschoteld krijgen door BBC met een positievere wending.